Anasayfa
Bir gurup arıyla sineği bir şişeye koyuyorlar. Şişenin taban tarafını
ışığa doğru, açık olan ağız kısmını da karanlığa doğru yerleştiriyorlar.
Arıların hepsi ışık olan tarafa doğru üşüşüyorlar . Ama şişenin tabanı cam
ve onların da yabancısı olduğu bir madde olduğundan çıkmayı
başaramıyorlar. Bu arada sinekler, şişenin ağzına doluşuyorlar ve
karanlıkta dışarı çıkıp kayboluyorlar. Ağzı açık olan şişeden karanlık
tarafa doğru tek bir arı bile gelmiyor. Camın önünde ışığa doğru
çabalarına devam ediyorlar... Insanın aklına hemen arıların akılsızca
davrandıkları geliyor. Ancak daha derinlemesine düşününce, karşımıza bir
anıt gibi dikilen gerçek çok farklı oluyor.
Çok basit gelen bu deney beni oldukça düşündürdü. Arıların ne kadar akıllı
varlıklar olduğunu hepimiz biliyoruz. Sinekler ise malum hayvanlar. Arılar
ne kadar temizse adı üstünde, sinekler de o kadar iğrençtirler. Arılardan
korkarız bizi sokarlar diye ama, sineklerden midemiz bulanır.
Evet, ışığa doğru yürüyenlerin önünde her zaman engeller olacaktır
kuskusuz. Onlar, engellere rağmen ışıktan vazgeçmeyenlerdir. Ne tür engel
olursa olsun önlerinde, çabalarını sürdürenlerdir. Ve bu uğurda da
gerektiğinde ölebilenlerdir. Yürek, azim, sevgi, ilkeler, dürüstlüktür
bunu yaptıran. Kendine saygı, yasadığı topluma saygıdır.
Sinekler, karanlıkta sıvışan kaçaklardır. Karanlığa yürüyenlerdir.
Karanlık düşüncelerdir. Şişenin ağzının karanlığa bakmasının onlarca hiç
bir önemi yoktur . Sinsi, ilkesiz, yüreksiz, korkak varlıklardır. SADECE
Kendi yaşamları söz konusudur. Nerede yemek varsa, nerede rahat
yasayacaklarsa, nerede çok para kazanacaklarsa oraya giderler. Onlar için
karanlık olması önemli değildir açık ağızların.
Arıyı kovalamak isterseniz savaşır. Engellere aldırmaz. Amacı sadece ışığa
ulaşmaktır. Iğnesini sapladığında öleceğini bilerek savaşır. Ve değerleri
için ölür. Ama sinekler kaçarlar. Sonra yılışık yılışık tekrar dönerler
kovaladığınız yere. Yemeklerinize, kollarınızın üstüne tünerler. Pis
ayaklarıyla ezerler yaşadığımız her yeri.
Arılar yumurtalarını yalnızca kovanlarına bırakırlar. Oysa sinekler her
yere yumurtlar, her yerde ürerler. Onlar için yumurtalarını bırakacakları
yerin bile hiç önemi yoktur...
ışığa doğru, açık olan ağız kısmını da karanlığa doğru yerleştiriyorlar.
Arıların hepsi ışık olan tarafa doğru üşüşüyorlar . Ama şişenin tabanı cam
ve onların da yabancısı olduğu bir madde olduğundan çıkmayı
başaramıyorlar. Bu arada sinekler, şişenin ağzına doluşuyorlar ve
karanlıkta dışarı çıkıp kayboluyorlar. Ağzı açık olan şişeden karanlık
tarafa doğru tek bir arı bile gelmiyor. Camın önünde ışığa doğru
çabalarına devam ediyorlar... Insanın aklına hemen arıların akılsızca
davrandıkları geliyor. Ancak daha derinlemesine düşününce, karşımıza bir
anıt gibi dikilen gerçek çok farklı oluyor.
Çok basit gelen bu deney beni oldukça düşündürdü. Arıların ne kadar akıllı
varlıklar olduğunu hepimiz biliyoruz. Sinekler ise malum hayvanlar. Arılar
ne kadar temizse adı üstünde, sinekler de o kadar iğrençtirler. Arılardan
korkarız bizi sokarlar diye ama, sineklerden midemiz bulanır.
Evet, ışığa doğru yürüyenlerin önünde her zaman engeller olacaktır
kuskusuz. Onlar, engellere rağmen ışıktan vazgeçmeyenlerdir. Ne tür engel
olursa olsun önlerinde, çabalarını sürdürenlerdir. Ve bu uğurda da
gerektiğinde ölebilenlerdir. Yürek, azim, sevgi, ilkeler, dürüstlüktür
bunu yaptıran. Kendine saygı, yasadığı topluma saygıdır.
Sinekler, karanlıkta sıvışan kaçaklardır. Karanlığa yürüyenlerdir.
Karanlık düşüncelerdir. Şişenin ağzının karanlığa bakmasının onlarca hiç
bir önemi yoktur . Sinsi, ilkesiz, yüreksiz, korkak varlıklardır. SADECE
Kendi yaşamları söz konusudur. Nerede yemek varsa, nerede rahat
yasayacaklarsa, nerede çok para kazanacaklarsa oraya giderler. Onlar için
karanlık olması önemli değildir açık ağızların.
Arıyı kovalamak isterseniz savaşır. Engellere aldırmaz. Amacı sadece ışığa
ulaşmaktır. Iğnesini sapladığında öleceğini bilerek savaşır. Ve değerleri
için ölür. Ama sinekler kaçarlar. Sonra yılışık yılışık tekrar dönerler
kovaladığınız yere. Yemeklerinize, kollarınızın üstüne tünerler. Pis
ayaklarıyla ezerler yaşadığımız her yeri.
Arılar yumurtalarını yalnızca kovanlarına bırakırlar. Oysa sinekler her
yere yumurtlar, her yerde ürerler. Onlar için yumurtalarını bırakacakları
yerin bile hiç önemi yoktur...
