Sa’d Bin Ebî Vakkâs(Radıyallahu Anh)

Resûlullahın okçusu.

Sa’d bin Ebî Vakkâs hazretleri, Hazret-i Ebû
Bekir vâsıtasıyla Müslüman olmuş, Eshâb-ı
kirâmın büyüklerinden bir zâttır. İlk
Müslümanların yedincisidir. Müslüman olması
şöyle oldu:

Onyedi yaşında idi. Bir gece değişik bir rü’yâ
gördü. Rü’yâsında kendisini zifirî bir
karanlıkta gördü. Çâresiz bir hâldeyken,
birden ortalık aydınlanmaya başladı. Sonra nûr saçan bir
ay doğdu.

Seni de aramıza alalım
Ayın doğduğu tarafa doğru ilerlemeye başladı. Bir müddet
ilerledikten sonra, birkaç kişi gördü. Dikkatlice
baktığında, önlerinde Hazret-i Ebû Bekir, onun arkasında
Zeyd bin Hârise ve Hazret-i Ali vardı. Onlara dedi ki:
- Siz buraya ne zaman geldiniz?
- Yeni geldik. İstersen seni de aramıza alalım. Aydınlığa beraber gidelim.

Sabahleyin bu rü’yâyı hatırlayınca, çok
şaşırdı. Üç gün bunu ta’bîr etmeye
çalıştı. Sonunda bir netîce çıkartamayıp, Hazret-i
Ebû Bekir’in yanına gitti. Ona sordu:
- Yâ Ebâ Bekir, ben üç gün önce
şöyle bir rü’yâ gördüm. Bunun
ta’bîri nasıldır?
- Gel benimle, seni cihânı aydınlatan nûra
götüreyim! Rü’yânın ta’bîri
budur.

Sonra beraberce, Peygamber efendimizin huzûruna gittiler.
Peygamber efendimiz, kendisine kelime-i şehâdet getirmesini emir
buyurdu. O da Resûlullahın huzûrunda Müslüman
oldu.
Devamı var..

Annesi, Müslüman olduğunu duyunca, çok kızdı. Fakat
yine de annesine karşı, gereken saygıyı gösteriyordu. Onu
üzmemek için elinden geleni yapıyordu. Kendisine olan
bağlılığını bilen annesi, oğluna sordu:
- Senin dînin, hısım akrabâya iyi muâmele edilmesini,
onları üzmemek lâzım geldiğini ve onların emirlerine uymak
gerektiğini emretmiyor mu?
- Dînimiz, ana-babayı ve akrabâyı üzmemeyi emretmektedir.

Bunun üzerine annesi esas maksadını söyledi:
- Yâ Sa’d! Vallahi, sen bu yeni dinden vazgeçip,
atalarımızın dînine dönünceye kadar, yiyip
içmiyeceğim. Ölmüş olsam bile bu ahdimden
dönmiyeceğim. Anne katili olarak da herkes seni ayıplayacak!

İster ye, ister yeme!
O güne kadar, annesini üzmeyen, bir dediğini iki etmeyen
Hazret-i Sa’d, Allahü teâlâya ve O’nun
Resûlüne olan muhabbet ve îmânının kuvvetli
olması sebebiyle, bu teklîf karşısında tüyleri
ürpererek annesine şu cevâbı verdi:
- Ey anne, senin yüz canın olsa ve her birini İslâmiyeti
bırakmam için versen, ben yine dînimden vazgeçmem!
Artık ister ye, ister yeme! Bu senin bileceğin bir iştir. Benim kararım
kat’îdir. Geri dönüşüm mümkün
değildir. Bunu böyle bil!

Annesi, oğlunun İslâmiyete olan bu bağlılığını görünce,
çâresiz kalıp yemeye içmeye başladı.

Sa’d bin Ebî Vakkâs hazretlerinin başından
geçen, annesiyle ilgili bu hâdiseden sonra, Allahü
teâlâ, evlâdın ana-babaya hangi hâllerde
tâbi olacağı, onların hangi emirlerini yerine getireceği
husûsunda, Ankebût sûresinin sekizinci âyet-i
kerîmesini gönderdi.

Bu âyet-i kerîmede meâlen buyuruldu ki:
(Biz insana, ana-babasına iyilikte bulunmasını tavsiye ettik. Bununla
beraber, hakkında bilgi sahibi olmadığın, ilâh tanımadığın bir
şeyi bana ortak koşmak için sana emrederlerse, artık onlara bu
husûsta itâ’at etme! Dönüşünüz
ancak banadır. Ben de yaptığınız amellerin karşılığını size vereceğim.)
devamı gelicek..