Peygamberlerimiz

AsiRuH: yönetici; mesaj sayısı : 9861
Yaş : 36
İş/meslek : xxxxx
Kayıt tarihi : 27/09/08

Post n°26

Geri: Peygamberlerimiz

AsiRuH C.tesi Ocak 10, 2009 10:59 pm

[b][b]Hz.YÛNUS (a.s)[/b]

Adi Kur'ân'da geçen peygamberlerden biri.
Soyu,
Bünyamin vasitasiyla Ya'kûb (a.s)'a ve onun vasitasiyla de
ibrâhim (a.s)'a dayanmaktadir. Bazi alimlerin naklettigine
göre, isa (a.s) annesinin adiyla isa b. Meryem diye anildigi gibi,
Yûnus (a.s) da annesinin adiyla Yûnus b. Matta diye
anilmaktadir. (ibn Sa'd, Tabakatü'l-Kübra, Beyrut 1957, I,
55). Buhârî'nin verdigi bilgiye göre ise, bu
görüs yanlistir. Aslinda Matta, Yûnus (a.s)'in
annesinin degil, babasinin adidir. Yani Yûnus (a.s),
Yûnûs b. Matta diye anilinca, babasinin adiyla anilmis olur
(ez-Zebîdî, Sahihi Buhârî Muhtasari Tecridi
Sarih Tercemesi ve serhî, trc: Kamil Miras, Ankara, 1971, IX,
152).
Yûnus (a.s)'in Ya'kub (a.s)'in torunlarindan oldugu, Kur'ân'da söyle haber verilistir:
"Nûh'a
ve ondan sonra gelen peygamberlere vahyettigimiz gibi, sana da
vahyettik. Nitekim ibrâhim'e, ismail'e, ishâk'a, Yakub'a,
torunlarina, isa'ya, Eyyûb'a, Yûnus'a, Harûn'a,
Süleyman'a da vahyetmis ve Davud'a da Zebûr'u vermistik"
(en-Nisâ, 4/163).
Bu
âyette ifâde edildigi gibi isâ (a.s), Eyyûb
(a.s), Harun (a.s) ve Süleyman (a.s)'da Yunus (a.s) ile ayni
soydan, Yakub (a.s)'in torunlarindandirlar.
Yûnus
(a.s)'in nüfusu yüz bini askin bir sehrin halkina uyarici ve
tevhide çagrici bir peygamber olarak gönderildigi,
Kur'ân'da söyle geçmektedir:
"Ve onu yüz bin Insana, ya da daha fazla olanlara peygamber gönderdik" (es-Saffat, 37/147).
O'nun
peygamber olarak gönderildigi bu yerin Ninova sehri oldugu
nakledilmistir. Ninova sehri, Dicle nehrinin kiyisinda, simdiki
Musul'un yerinde bulunmaktaydi. Bu beldenin Insanlari küfrün
içinde bulunuyorlardi ve putlara tapmakta idiler. Yûnus
(a.s) onlari küfürden ve putperestlikten nehyetmek bir de
onlara, küfürlerinden dolayi tevbe etmelerini, Yüce
Allah'in varligina ve birbirine inanmalarini emretmek üzere
gönderilmisti (ez-Zemahserî, el-Kessâf, Kahire, t.y.,
V, 126; et-Taberî, Tarih, Misir 1326, II, 42).
Yûnus
(a.s)'in adi, Kur'ân'in çesitli yerlerinde geçmekle
berâber, Kur'ân'daki sûrelerden birine isim olarak
verilmistir. Kur'an'in onuncu sûresinin adi, Yûnus
sûresidir.
Yûnus (a.s)
milletini otuz üç yil Allah'a imân etmeye,
küfürden kurtulmaya davet etti, tebligde bulundu ve
peygamberlik vazifesini yerine getirdi. Ancak sadece iki kisi ona
imân etti (ibn Esir, el-Kâmil, Beyrut 1965, I, 360; Sahihi
Buhâri ve Tecridi Sarih Tercümesi, IX, 152).
Milletinin
bu sekilde küfürde direnmesi ve imâna gelmemesi,
Yûnus (a.s)'in zoruna gitti. Yüce Allah onun bu kizginligini
ve bunun neticesinde milletini terketmeye kalkismasini söyle haber
vermistir:
"Zünnûn
(Yûnus)'a gelince, o, öf keli bir halde geçip
gitmisti. Bizim kendisini asla sikistirmayacagimizi zannetmisti.
Nihâyet karanliklar içinde; "Senden baska hiç bir
ilâh yoktur. Seni tenzih ederim. Gerçekten ben zalimlerden
oldum!" diye niyaz etti." (el-Enbiyâ, 21/87).
Bu
âyette Yûnus (a.s)'dan Zünnûn diye
bahsedilmistir. Zünnûn, balik sahibi demektir.
Kur'ân'in baska bir yerinde de, Yûnus (a.s) bu lakabla
anilmistir:
"Sen Rabbinin
hükmünü sabirla bekle. Balik sahibi (Yunus) gibi olma.
Hani, o dertli dertli Rabbine niyaz etmisti" (el-Kalem, 68/48).
Hem
bu âyette hem de yukaridaki âyette Yûnus (a.s)'in
sabretmemesine, Allah'in emri olmadan milletini terketmeye kalkismasina
isâret edilmistir. Onun bu hali üzerine, Yüce Allah
söyle buyurmustu:
"O halde, peygamberlerden azim sahibi olanlarin sabrettigi gibi sen de sabret" (el-Ahkâf, 46/35).
Allah'in
müsaadesi olmadan Yûnus (a.s)'in ayrilmaya kalkismasi, iyi
netice vermemisti. Ninova'dan ayrilmak için bir gemiye binmisti.
Geminin batmaya yüz tutmasi üzerine, hafiflemesi için
yolculardan birinin suya atilmasi gerekti. Kimin suya atilacagini
tesbit için kur'a çekildi ve kur'a Yûnus (a.s)'a
isâbet etti. Bu durum kur'ân'da söyle haber
verilmistir:
"Gemide onlarla karsilikli Kur'a çektiler de yenilenlerden oldu" (es-Saffat, 37/141).
isin
daha acisi, Yûnus (a.s) denize atildiktan sonra bir balik onu
yutmustu. Yüce Allah Kur'ân'da onun bu durumunu söyle
haber vermistir:
"Yûnus,
(Rabbinden izinsiz olarak kavminden ayrildigi için) kendisi
kötülüklerken, onu bir balik yuttu" (es-Saffat, 37/142).
Burada Yûnus (a.s) hatasini anlamis ve nefsini kinamaya baslamisti. Baligin karnindaki karanliklarda:
"Senden
baska ilâh yoktur. Sen eksikliklerden uzaksin, yücesin. Ben
zalimlerden oldum!" (el-Enbiyâ, 21/87) diye dua etmeye ve Allah'a
yalvarmaya basladi. Bu sekilde imân ve inançla Allah'a
siginmasi neticesinde, Yüce Allah onu affetmisti
(el-Maverdî, en-Nuketu ve'l-Uyûnu, Beyrut 1992, III, 465
vd). Yûnus (a.s)'in duasinin kabul edildigi ve Allah tarafindan
bagislandigi, Kur'ân'da söyle dile getirilmistir:
"Biz de onun duasini kabul ettik ve onu tasadan kurtardik. iste biz, Insanlari böyle kurtaririz" (el-Enbiyâ, 21/88).
"Eger
tesbih edenlerden olmasaydi, (Insanlarin) yeniden diriltilecekleri
güne kadar onun karninda kalirdi" (es-Saffat, 37/143, 144).
Gücü
her seye yeten Yüce Allah, baligin karnindaki Yûnus (a.s)'i
öldürmedi. Bir süre sonra balik onu agzi ile sahile
birakmisti. Onun kurtulus ve daha sonraki hafi, Kur'ân'da
söyle haber verilmistir:
"(Ama
baligin karninda bizi andi, tesbih etti), biz de onu hasta bir halde
agaçsiz, bos bir yere attik ve üzerine (gölge yapmasi
için) kabak türünden bir agaç bitirdik"
(es-Saffat, 37/145, 146).
Yûnus
(a.s)'in Allah tarafindan affedilmesi ve büyük bir tehlikeden
kurtarilmasi, Kur'ân'in baska bir yerinde dile getirilmistir:
"Sen
Rabb'inin hükmüne sabret, balik sahibi (Yûnus) gibi
olma. Hani o, sikintidan yutkunarak (Allah'a) seslenmisti. Eger
Rabb'inden ona bir nimet yetismeseydi, yerilerek çiplak bir yere
atilirdi. Fakat (böyle olmadi), Rabb'i onun duasini kabul etti de
onu salihlerden kildi" (el-Kalem, 68/8, 49, 50).
Yûnus
(a.s)'i bu sikintilardan kurtaran Yüce Allah, onun milletine de
neticede hidâyeti nasib etti. Onlar da sonunda Allah'a imân
edip tevhid'e sarildilar. Onlarin tevbe edip hakka
dönüslerini ifâde eden âyetin meâli
söyledir:
"inandilar, biz de onlari bir süreye kadar geçindirdik" (es-Saffat, 37/148).
Yûnus
(a.s)'in milletinin bu sekilde tevbe etmeleri, küfürden
dönüp Allah'a inanmalari, Allah tarafindan
övülmüs, methedilmistir:
"Keske
(azabi gördükten sonra) inanip da, inanmasi kendisine fayda
veren bir memleket olsaydi! (Azabi gördükten sonra inanmak,
hiç bir memlekete yarar saglamamistir). Yalniz Yûnus'un
kavmi, (azab henüz inmeden önce) inaninca, dünya
hayatinda onlardan rezillik azabini kaldirmis ve onlari bir süre
daha yasatmistik" (Yûnus, 10/98).
Yûnus (a.s)'in faziletli bir Insan oldugu, Yüce Allah tarafindan söyle haber verilmistir:
"ismâil, el-Yesa', Yunus ve Lut'a da (yol gösterdik). Hepsi iyilerden idiler" (el-En'âm, 6/86).
Hz. Muhammed (s.a.v) de onu söyle övmüstür:
"Her
kim ben Yûnus b. Mattâ'dan hayirliyim derse, yalan
söylemistir" (Buhârî, Tefsiru süre 6, 4).
Yûnus
(a.s) da, diger peygamberler gibi, Insanlari küfrün serrinden
nehyetmis ve Allah'a imân etmeye davet etmistir. inanan Insanlar
için, onun hayatindan alinacak çesitli ibretler vardir.[/b]

AsiRuH

AsiRuH: yönetici; mesaj sayısı : 9861
Yaş : 36
İş/meslek : xxxxx
Kayıt tarihi : 27/09/08

Post n°27

Geri: Peygamberlerimiz

AsiRuH C.tesi Ocak 10, 2009 10:59 pm

LOKMAN (LUKMAN) HEKIM

Bir nebî veya velî oldugu ihtilâfli; ancak çogunlugun tercihine göre hakim bir sahsiyet.
Kur'ân-i
Kerîm'de Lokman adi iki yerde geçer (Lokman, 31/12,13).
Kelime, ayni zamanda Mekkî bir surenin adidir. Bu sûrenin
nüzul sebebi Kureyslilerin Lokman'i Hz. Peygamber (s.a.s)'e
sormalaridir.
Lokman'in adi
geçen iki ayetin meâli söyledir: "Andolsun Biz
Lokman'a Allah'a sükretmesi için hikmet verdik.
sükreden kimse ancak kendisi için sükretmis olur.
Nankörlük eden ise, bilsin ki Allah her seyden
müstagnîdir, övülmeye lâyik olandir. Lokman,
ogluna ögüt vererek. "Yavrum, Allah'a es kosma, dogrusu es
kosmak büyük zulümdür" demisti " (Lokman,
31/12,13). Lokman'in adi içinde geçmese de onun ogluna
ögütleri devam etmektedir. Ancak arada iki ayet içinde
Yüce Allah, Lokman'in ögüdündeki es kosmayi(sirk)
tekit için ana-babaya iyi davranmak; yaradana sükür,
ana-babaya tesekkür etmesini bilmekle beraber; eger ana-baba
Allah'a es kosmak üzere çocugunu körü
körüne zorlarlarsa o çocugun onlara itaat etmemesi,
dünya islerinde onlarla güzelce geçinip Allah'a
yönelen kimselerin yoluna uymasi gerektigini bildirmektedir
(Lokman, 31/14,15). Lokman'in ögütleri söyle devam
etmektedir: "Yavrum, isledigin sey bir hardal tanesi agirliginca olsa
da, bir kayanin içinde, göklerde veya yerde bulunsa da,
Allah onu getirip meydana kor. Dogrusu Allah Lâtif'dir,
haberdar'dir. Yavrum, namazi kil, iyiligi emret,
kötülükten vazgeçir ve basina gelene sabret;
dogrusu bunlar azmedilmeye deger islerdir. Insanlari
küçümseyip yüz çevirme,
yeryüzünde böbürlenerek yürüme! Allah,
kendini begenip böbürlenen kimseyi hiç süphesiz
ki sevmez. Yürüyüsünde ölçülü
ol, sesini de kis! Seslerin en çirkini süphesiz merkeplerin
sesidir" (Lokman, 31/16-19).
Lokman
suresinde geçen meâli verilen ayetlerden anlasilmaktadir
ki, bu zat bir hakimdir. Çünkü ona hikmet verilmistir.
Böyle bir hikmete ulasan kimseye gereken, o hikmete
sükürdür. Aslinda Yüce Allah'in, sükür de
dahil hiç bir seye ihtiyaci yoktur. Ancak sükre ihtiyaci
olan Insandir. Çünkü Allah, sükredince nimetleri
artirma vadinde bulunmustur (ibrâhim, 14/7). Lokman,
üç kere "yavrum" veya "oglum" diye hitap ederek ogluna
ögüt vermistir. Bunlardan ilkinde Allah'a es, ortak
kosmamasini ögütlemistir. Çünkü bu, Allah'in
hakkini baskasina vermek, kullarin ve bütün varliklarin
yaratanina olan bu haksizlikla onlarin haklarini çignemek, basta
Yüce Allah'in ikram ettigi, serefli kildigi Insan olmak üzere
bu varliklari esas yaratanindan baska fâni, âciz,
güçsüz seylere yönelterek onlari tahkîr
etmektir. Lokman, ikinci "yavrum" hitabiyle baslayan
ögüdünde, Yüce Allah'in hardal tanesi kadar da olsa
yapilan bütün iyilik ve kötülükleri
gördügünü, bildigini ve onlari ahirette
degerlendirecegini anlatmistir. Nitekim Yüce Allah, zerre miktar
hayir-ser isleyenin karsiligini görecegini bildirmektedir
(ez-Zilzâl, 99/7-8). Lokman, yine ogluna hitaben
üçüncü ögüdünde onun namazi
kilmasini, iyiligi emredip kötülükten
vazgeçirmesini, basina gelene sabretmesini, Insanlara
böbürlenip kibirlenmemesini, çalim satip
ögünmemesini, yürümesinde, konusurken sesinde
ölçülü olmasini tavsiye etmistir.
Lokman
hakkinda hadislerde de bazi bilgiler bulunmaktadir. En'âm
suresi'nin 82. ayetinin nüzulünde sahabeler: "Ey Allah'in
Resulü! Bizim hangimiz nefsine zulmetmez ki...?" dediklerinde,
Peygamberimiz. Bu ayetteki zulüm sizin sandiginiz gibi degildir. O
zulüm, sirk demektir. Lokman'in ogluna nasihat ederken, yavrum,
Allah'a sirk kosma. Zira sirk en büyük zulümdür
dedigini isitmediniz mi?" cevabini vermistir (Sahîh-i
Buhârî, Tecrîd-i Sarîh, Tercemesi, IX, 163).
Lokman söyle derdi: "Yavrum, ilmi âlimlere karsi
böbürlenmek, sefihlerle münazarada bulunmak ve
meclislerde gösteris yapmak için ögrenme!" (Ahmed b.
Hanbel, I,190). Bu anlatim ve devami baska bir rivayette söyle yer
almaktadir: "...Ginâ göstererek ve cehalete düserek
ilmi terketme! Yavrum, meclisleri ihmal etme! Allah'i anan bir topluluk
gördügünde onlarla otur. Eger âlimsen ilmin isine
yarar; cahilsen onlar sana ögretirler. Umulur ki Allah onlara
rahmetini lütfeder, onlarla beraber sana da ulasir. Allah'i
anmayan bir lopluluk gördügünde onlarla oturma. Eger
âlimsen ilminin sana bir yarari olmaz; cahilsen onlar seni
saptirirlar. Allah onlari azabina düçar kilar, sana da
onlarla beraber isabet eder" (Dârimî, Mukaddime, 34). Yine
bir hadis-i serifde ilim-hikmet hakkinda söyle denilmektedir:
"Hakîm Lokman ogluna su tavsiyede bulunmustur. Yavrum
âlimlerin yaninda otur ve dizlerinle onlara çok yaklas.
Çünkü Allah, gökten indirdigi yagmurla
ölü topragi dirilttigi gibi, kalbleri hikmet nûruyla
diriltir"(Muvatta, ilim, 1). Lokman hakkinda baska bir hadis de
söyledir: "Hakim Lokman, söyle derdi: süphesiz Allah bir
seyi emânet aldigi zaman onu korur" (Ahmed b. Hanbel, II, 87).
Bu
hadislerin, meselâ zulüm, hikmet, ilim gibi konularda
Kur'ân-i Kerîm'deki Lokman ile ilgili ayetlerle rabitali
oldugu görülmektedir.
Lokman'in
kim oldugu konusunda çesitli görüsler vardir. ibn
ishak'a göre Lokman'in nesebi [Lokman b. Bâur b. Nahor b.
Tarih (Terah: Âzer)] Dördüncü. Kusakda Hz ibrahim
(a.s)'in babasi Âzer'e ulasir. Vâkidî, Lokman'in
isrâilogullari kadisi, Eyle ve Medyen taraflarinda yasayan,
Eyle'de ölen bir kimse oldugunu zikreder. ikrime'ye göre
Lokman bir nebîdir. Ancak onun bir hakim oldugunda
âlimlerin ittifaki vardir (Sahih-i Buharî Tecrid-i Sarih
Tercemesi, IX, 163). Vehb b. Münebbih'e göre; Lokman ibn
Bâûra, Âzer neslindendir. Mukâtil'e göre
ise, Hz. Eyyub (a.s)'in kizkardesinin veya teyzesinin oglu idi. Uzun
müddet yasadi. Hz. Davud'a yetisti ve ondan ilim aldi. Sanat
sahibi idi. Bir nebî oldugunu söyleyenler de oldu. ibn
Rüsd, Tehâfüt'ünde söyledigi gibi, her
nebî hakîmdir, fakat her hakim nebî degildir. Bakara
sûresi'nin 269. ayetine göre Yüce Allah hikmeti
istedigine verir. Kime de hikmet verilmisse ona büyük hayir
lütfedilmistir. Dolayisiyle o kimsenin ilmen, amelen bunun
sükrünü yerine getirmesi gerekir. Lokman için de
Kur'ân'da böyle söylenmistir (Elmalili Hamdi Yazir, Hak
Dini Kur'an Dili, IX, 3842-3843).
Lokman,
Islâm'dan önceki Araplarda kendisinden çok bahsedilen
bir sahsiyet idi. Yahudi ve Hristiyan kutsal kitaplarinda adi
geçmez. Onun Âd kabilesinden veya Habesli bir köle
oldugu da belirtilmistir (S.G.F. Brandon, A Dictionary of Comparative
Religion, London 1970, s. 414).
Eski
Arap geleneginde cahiliyye devri Insanlari bu zata
Lukmânü'l-Muammer diyorlardi. Onun yedi kartalin
ömrü kadar uzun yasadigina inanilirdi. Ebû Hâtim
es-Sicistâni'nin "Kitâbül-Muammarîn" adli
eserinde Lokman, Hizir'dan sonra uzun yasayan ikinci sahsiyet olarak
yer alir. Yedi kartal ömrü bes yüz altmis yil yapsa da
çesitli rivayetlerde onun bin, hatta üç
bin-üç bin bes yüz yil yasadigi bile ileri
sürülmüstür. Lokman'a, Nâbiga'nin siirlerinde
bile rastlanir. Cahiliyye geleneginde Lokman ayni zamanda bir kahraman
ve hakim bir kimse olarak da görülürdü. Bir
çok macera ona isnat edilmisti. Bütün bunlar arasinda
Lokman, Âd kabilesinden olmakla bu kabîleye Sodom gibi
günahkârligi dolayisiyla kuraklik cezasi verildiginde, onun
da dahil oldugu bazi kimseler yagmur için dua etmek üzere
Mekke'ye giderler. Ancak Âdlilar orada zevk ve safâya dalip
esas vazifelerini unuturlar. Hatirlatildiginda da birisi siyah bir
bulut isteyiverir. Âd kabilesinin mahvi bu bulutla olur. Aslinda
onlarin cezalandirilmalari Hz. Hûd'a itaatsizlikleri
dolayisiyladir. Âd kavmi ile ilgili ayetlerde ve Hûd
suresinde Lokman'in adi geçmez (Bernhard Heller, iA., "Lokman ",
maddesi).
Lokman, Kur'ân-i
Kerîm'de yer aldiktan sonra, Arapça darb-i mesel ve hikmet
kitaplarindan Kasasul-Enbiyalara kadar bir çok eserlerde yer
aldi. Sa'lebî (ö. 427/1035)
Ârâisul-Mecâlis"inde ondan bahsederken
Kur'ân'daki anlatimi baska rivayetlerle genisletir. O, Lokman'in
kim oldugu konusunda yukaridaki bütün bilgileri verdikten
sonra Mücâhid'in onun uzun dudakli siyahî bir
köle oldugu yolundaki rivayetlerini de bunlara ekler. Ancak bu
rivayeti takviye sadedinde Insanlardan Sudan'dan çikmis
üç hayirli kimse arasinda, Bilâl (Habesli ?), Hz.
Ömer (r.a)'in kölesi Mühecca' ve Lokman'a (Sudan'in
Misir'a yakin Nubya tarafindan) yer veren rivayeti de almaktadir. O,
Lokman'in Habes'li bir marangoz, bir terzi oldugu konusundaki iddialari
da aktardiktan sonra, âlimlerin onun hakim olup nebî
olmadiginda ittifak ettiklerini, bu konuda ikrime'nin farkli
görüse sahip oldugunu (bazilarina göre Lokman'in
nebîlik ile hakimlikten birini tercihte serbest birakildigi, onun
hikmeti seçtigini) belirtmektedir. O, ayrica Lokman'in
nebî olmadigi; Allah'in çok tefekkür, iyi yakin ile
takvâ ehli kildigi bir kul oldugu; onun Allah'i, Allah'in da onu
sevdigi, ona hikmet lütfettigini açiklayan bir hadis de
nakleder (Sa'lebi, Arâisul-Mecâlis, 312).
Sa'lebî,
Lokman'in, dünyada sikinti çekenin refahtakinden hayirli
oldugunu; dünyayi ahirete tercih edenin dünyada da, ahirette
de kaybedecegini; malin sihhat, nimetin nefis temizligi gibi
olmadigini; dogru söz, emaneti yerine teslim ve bos yere konusmayi
terkin hikmeti dogurdugunu söyledigini nakleder. Yine onun nakline
göre Lokman ogluna söyle dedi:
"Dünya
derin bir denizdir. Çoklari onda bogulmustur. O denizde senin
gemin Allah'dan takvâ olsun. Binegin Allah'a imanin ve yolun
Allah'a tevekkül olsun. Umulur ki kurtulursun; tamamen
kurtulacagini da sanmam. Yavrum, Insanlar ibadet ve taatte her gün
noksanlastiklari halde nasil olur da vadolunduklarindan korkmazlar!
Yavrum! Dünyadan yetecek kadar al, ona kapilma, bu ahiretine zarar
verir.

__________________

AsiRuH

AsiRuH: yönetici; mesaj sayısı : 9861
Yaş : 36
İş/meslek : xxxxx
Kayıt tarihi : 27/09/08

Post n°28

Geri: Peygamberlerimiz

AsiRuH C.tesi Ocak 10, 2009 11:00 pm

HZ. ÜZEYR (a.s)

israilogullarina
(Yahudilere) göre meshur bir peygamber olan Üzeyr (a.s)'in
adi Kur'an-i Kerîm'de geçmektedir. Fakat Islâm'a
göre onun peygamber olup olmadigi hususunda ihtilaf vardir.
Üzeyr
(a.s)'in adi hakkinda da alimlerin farkli yorumlari vardir. Bazi
alimlere göre onun adi Arapça bir isimdir. Diger bazi
alimlere göre ise, Üzeyr kelimesi Arapça degil,
ibranicedir (el-Ukberî, imlau ma menne bihi'r Rahman, Misir,
1961, II, 7).
ibranice'de
Üzeyr kelimesinin karsiligi "Azra"dir. Tevrat'in bu dildeki
nüshasinda böyle geçmektedir (Biblio Hobraica, nsr.
Rud. Kittel, Stuttgart,1952; Esra, VII,1; Nehemio, VIII,13).
Üzeyr (a.s), Harun Peygamber'in neslinden gelmektedir (es-Sa'lebî, el-Arais, Misir, 1951, 344).
Üzeyr
(a.s)'in adi, Kur'an-i Kerîm'de bir yerde geçmektedir:
"Yahudiler. 'Üzeyr, Allah'in ogludur; dediler. Hristiyanlar da:
Mesih Allah'in ogludur', dediler. Bu, onlarin agizlariyla geveledikleri
sözlerdir. (Sözlerini), önceden inkâr etmis(olan
müsrik)lerin sözlerine benzetiyorlar. Allah onlari kahretsin,
nasil da (haktan batila) çevriliyorlar!.. Hahamlarini ve
rahiplerini Allah'tan ayri rehber edindiler, Meryem oglu Mesîh'i
de. Oysa kendilerine yalniz tek Tanri olan Allah'a ibâdet
etmeleri emredilmisti. Ondan baska ilâh yoktur. O, onlarin ortak
kostuklari seylerden münezzehtir" (et-Tevbe, 9/30, 31).
Burada
söz konusu olan Üzeyr (a.s) hakkinda çesitli
rivâyetler vardir. En meshuru ibn Abbas'in rivâyetidir.
Buna göre, Yüce Allah isrâil ogullarinin elinde bulunan
Tevrat'i onlardan aldi. Tevratin içinde bulundugu sandigi
kaybettiler. Ayni zamanda Tevrat zihinlerinden de silindi. israil
ogullari buna çok üzüldüler. Bilhassa Üzeyr
(a.s) Allah'a çok ibâdet etti; O'na yalvarip yakardi.
Allah'tan inen bir nur, onun kalbine girdi. Unutmus oldugu Tevrat'i
hatirladi. Ondan sonra Tevrat'i yeniden israil ogullarina ögretti.
Daha sonra Tevrat'in içinde bulundugu sandik bulundu. Bunun
üzerine Üzeyr (a.s)'in ögrettiginin aslina uygun
oldugunu gördüler. Bunun üzerine Üzeyr (a.s)'i
çok sevdiler. Fakat bu hususta asiri gittiler. "O, olsa olsa
Allah'in ogludur" dediler (ibn Cerir et-Taberî,
Camiu'l-Beyân, Misir,1951, X,111). Bu âyetler, onlarin bu
hususta asiri gitmelerini ve Hristiyanlarin da, isâ (a.s)
Allah'in ogludur diye söylemelerini reddetme mahiyetinde nazil
olmustur. Onlarin bu sözlerinin batil oldugu anlatilmis ve
Yüce Allah'in, onlarin bu iddialarindan münezzeh oldugu
ifâde edilmistir (el-Beydâvî, Envaru't-Tenzîl
ve Esraru't Te'vîl, Misir, 1955, I, 196).
Yahudilerin
bu hususta asiri gitmeleri, Kur'an'in baska yerlerinde de tenkid
edilmistir. "Vay haline o kimselerin ki, Kitabi elleriyle yazip, az bir
paraya satmak için, "Bu Allah'in katindandir. " derler.
Ellerinin yazarligindan ötürü vay haline onlarin!
Kazandiklarindan ötürü vay haline onlarin!" (el-Bakara,
2/79) mealindeki âyette Yahudiler kasdedilmektedir. Onlarin
Tevrat'i tahrif ettikleri, ondan sonra kendileri tarafindan yazilan bir
kitabi Allah'in kitabi diye tanitmalari söz konusudur. Onlar bu
sekilde kitab yazmislar, Allah'in kelâmi olarak ileri
sürmüsler ve bununla menfaat ile nüfûz saglamaya
çalismislardir. Bu âyette, onlarin bu yaptiklari tenkid
edilmektedir (Muhammed Ali es-Sâbûnî,
Safvetu't-Tefâsir, istanbul, 1987, I, 71 vd).
Asagidaki âyette de, Yahudilerin bu durumu tenkid edilmistir:
"Onlardan
bir grup, okuduklarini kitaptan sanasiniz diye kitabi okurken,
dillerini egip bükerler. Halbuki okuduklari, kitaptan degildir.
Söyledikleri Allah katindan olmadigi halde, "Bu, Allah
katindandir. " derler. Onlar bile bile Allah'a iftira ediyorlar"
(Âlu imran, 3/78).
ibn Abbas
(r.a)'dan nakledildigine göre, bu ayette de Yahudiler
kasdedilmektedir. Buna göre, onlar Allah'in kelâmini
kaybetmisler. Kendi uydurduklarini Allah'in kelami olarak tanitmaya
çalismislar. Onlarin bu yaptiklari yalan ve uydurmadir
(ez-Zemahserî, el-Kessâf, Kahire,1977, I, 182 vd.).
Üzeyr (a.s) ile ilgili bulundugu söylenen diger bir ayet de söyledir;
"Yahut
görmedin mi o kimseyi ki, evlerinin çatilari duvarlari
üzerine çökmüs (yikik dökük olmus)
issiz bir kasabaya ugradi. "Ölümünden sonra Allah
bunlari nasil diriltir acaba!" dedi. Hemen Allah onu
öldürdü, yüz sene sonra tekrar diriltti. "Ne kadar
kaldin burada?" dedi. "Bir gün yahut bir kaç saat" dedi.
Allah ona: "Bilakis yüz sene kaldin. Yiyecegine ve
içecegine bak, henüz bozulmamistir. Bir de esegine bak.
Seni Insanlar için bir âyet (ibret isâreti) kilalim
diye (yüz sene ölü tuttuk sonra tekrar dirilttik). simdi
sen kemiklere bak, onlari nasil birbiri üstüne koyuyor, sonra
ona nasil et giydiriyoruz. " dedi. Durum kendisince anlasilinca,
"süphesiz Allah'in her seye kadir oldugunu bilmeliyim" dedi
(el-Bakara, 2/259).
Bu ayette
söz konusu olan zatin kim oldugu hususunda çesitli
rivâyetler vardir. Fakat alimlerin ekseriyetine göre bu zat,
Üzeyr (a.s)'dir (el-Beydâvî, Envaru't-Tenzîl, I,
57).
Hz. Muhammed (s.a.s),
Üzeyr (a.s)'in peygamber olup olmadigi hususunda söyle
buyurmustur: "Bilmiyorum, Üzeyr peygamber midir, degil midir?"
(Ali Nasif et-Tâc, III, 302). Bundan dolayi Islâm inancinda
Üzeyr (a.s)'in peygamberligi ihtilafli kabul edilmistir.
Peygamber
olsun veya olmasin, Üzeyr (a.s) Allah'a tam manasiyla inanmis,
kamil imân sahibi olan bir zatti. Hayati boyunca, Allah'in
rizasini kazanmak için serden kaçmis, hayra kosmustur.
Çevresindeki Insanlari da bu sekilde inanmaya ve Allah'in emir
ile yasaklarina riâyet etmeye davet etmistir.

AsiRuH

AsiRuH: yönetici; mesaj sayısı : 9861
Yaş : 36
İş/meslek : xxxxx
Kayıt tarihi : 27/09/08

Post n°29

Geri: Peygamberlerimiz

AsiRuH C.tesi Ocak 10, 2009 11:00 pm

Hz. ZEKERIYYA (a.s)

Kur'ân'da
adi gelen peygamberlerden biri. Soyu Dâvud (a.s)'a dayanmaktadir.
Kur'ân'da anilan duâlarindan (Meryem, 16/6) anlasildigina
göre, soyu daha sonra Yâkub (a.s)'a varmaktadir
(el-Kurtubî, Ahkâmu'l-Kur'ân, Kahire 1967, XI, 82;
er-Razî, Mefâtihu'l-Gayb, Misir 1937, V, 769).
Zekeriyya
(a.s) isrâilogullarinin peygamberi oldugu gibi, ayni zamanda
onlarin bilgini, reisi ve müsaviri yani danismani idi
(es-Sa'l-ebî, el-Arais, 1951, 372).
Onun
hakkinda çesitli âyet ve hadisler vardir. Ebû
Hureyre'nin naklettigine göre, Hz. Muhammed (s.a.s);" "Zekeriyya
(a.s) marangoz idi"(Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, Misir, 1954, II,
405) diyerek O'nun elinin emegi ile geçinen bir sanat ehli
oldugunu haber vermistir.
Zekeriyya
(a.s)'in hanimi isa (a.s)'in annesi Meryem'in teyzesi isâ idi.
Zekeriyya (a.s) da, Meryem'e bakmakla mesgul oluyordu. O'na Beyt-i
Makdis'te bir yer yapmisti. O'nun odasina her girdiginde, yaninda kis
mevsiminde yaz meyvesini ve yaz mevsiminde de kis meyvesini buluyordu.
Zekeriyya (a.s), "Ey Meryem, bu sana nereden geliyor?" diye sorunca,
Meryem, "Allah tarafindandir." diye cevap veriyordu (el-Kurtubî,
Ahkâmu'/-Kur'ân, IV, 69 vd).
Zekeriyya
(a.s) Hz. Meryem'in yaninda böyle yaz mevsiminde kis meyvesini ve
kis mevsiminde de yaz meyvesini görünce, Meryem'e bu
nimetleri veren, buna gücü yeten yüce Allah, esimin yasi
geldigi halde, bize hayirli bir evlat verebilir seklinde
düsündü ve hayirli bir evladin olmasi için
Allah'a gizlice söyle dua etti:
"Rabbim!
Gerçekten kemiklerim zayifladi, saçlarim agardi,
Rabbim!.Sana yalvarmaktan dolayi herhangi bir seyden mahrum kalmadim.
Dogrusu, benden sonra yerime geçecek yakinlarimin iyi hareket
etmeyeceklerinden korkuyorum. Karim da kisirdir. Katindan bana bir ogul
bagisla ki, bana ve Yâkub ogullarina mirasçi olsun!
Rabbim! O'nun, senin rizani kazanmasini da sagla!" (Meryem,19/4,5,6)
"Ya Rabbi! Bana kendi katindan temiz bir soy bahset!" (Âlu imrân, 3/38)
"Rabbim! Beni tek basima birakma! Sen varislerin en hayirlisisin" (el-Enbiyâ, 21/89).
Gücü
her seye yeten Yüce Allah, Zekeriyya (a.s)'in duâsini kabul
etti ve O'na bir erkek evlad verecegini müjdeledi:
"Ey Zekeriyya! Sana Yahya isminde bir oglani müjdeliyoruz. Bu adi daha önce kimseye vermemistik" (Meryem, 19/7).
"Mihrabda
namaz kilmaya durdugu sirada, hemen melekler ona söyle seslendi:
"Haberin olsun! Allah sana Yahya adli çocugu müjdeliyor. O,
Allah'tan gelen bir kelimeyi (isâ'yi) tasdik edecek, milletinin
efendisi olacak, nefsine hakim bulunacak ve salihlerden bir peygamber
olacaktir" (Âlu imrân, 3/39).
Zekeriyya
(a.s), Allah'in verdigi bu müjdeye sasti, hayret etti.
Çünkü kendisi de hanimi da hayli yasli idiler.
"Rabbim! Karim kisir, ben de son derece kocamisken nasil oglum
olabilir?" (Meryem, 19/8) diyerek, bu ilginç müjde
karsisinda hayretini dile getirdi.
Yüce Allah ona söyle cevap verdi:
"Rabbin
böyle buyurdu. Çünkü bu bana kolaydir. Nitekim
sen yokken, daha önce seni yaratmistim" (Meryem, 19/9).
Kur'ân'in baska bir yerinde bu durum söyle haber verilmistir:
"Zekeriyya'nin
duasini kabul edip kendisine Yahya yi bahsetmis, esini de dogum yapacak
hale getirmistik. Dogrusu onlar iyi islerde yarisiyorlar, korkarak ve
umarak bize yalvariyorlardi. Bize karsi gönülden saygi
duyuyorlardi" (el-Enbiya, 21/90).
Yüce Allah'in bu güzel müjdesine son derece sevinen Zekeriyya (a.s)
"Rabbim! Öyle ise bana bir alamet var, dedi" (Meryem, 19/10). Allah ona su cevabi verdi:
"Alâmetin;
üç gün, isaretten baska sekilde Insanlarla
konusmamandir. Rabbini çok an, aksam sabah hamdet!" (Âlu
imrân, 3/41).
Gün
oldu, Zekeriyya (a.s)'in nutku tutuldu. Mihrabdan çikti ve
milletine: "Sabah-aksam Allah'i tesbih edin! diye isârette
bulundu" (Meryem, 19/11).
Zamani gelince, Zekeriyya (a.s)'in oglu Yahya (a.s) dünyaya geldi.
Yukarida
görüldügü gibi, Zekeriyya (a.s) ile ilgili olarak
zikredilen âyetlerin çogu, dua mahiyetindedir. O,
çok dua eden, Allah'in emir ve yasaklarina riayet ederek tam bir
teslimiyet içinde yasayan Yüce bir peygamberdi. Allah:
"Zekeriyyâ, Yahyâ, isa ve ilyas'a da (yol
göstermistik). Hepsi iyilerden (idi)ler" (el-En'âm, 6/85)
diyerek onu sahit peygamberlerle birlikte anmistir.
Zekeriyya
(a.s) bu sekilde ömrünü ibâdetle geçirdi.
Daima Insanlari Yüce Allah'a inanmaya ve O'nun yolunda
yürümeye cagirdi. fakat azmis olan, küfre dalan ve
önünü görmeyecek kadar gözü
dönenler, onu sehid ettiler (Taberî, et-Tarih, Misir 1326,
II, 16; Ahmet Cevdet Pasa, Kisus-r Enbiyâ, istanbul 1966, I, 41).

AsiRuH

AsiRuH: yönetici; mesaj sayısı : 9861
Yaş : 36
İş/meslek : xxxxx
Kayıt tarihi : 27/09/08

Post n°30

Geri: Peygamberlerimiz

AsiRuH C.tesi Ocak 10, 2009 11:00 pm

Hz. YAHYA (a.s)

Kur'an'da
adi geçen peygamberlerden biri. Yüce Allah tarafindan,
Kur'an'da: "Ey Zekeriyya! Sana Yahya isminde bir oglani
müjdeliyoruz. Bu adi daha önce kimseye vermemistik" (Meryem,
19/7) ayeti ile haber verildigine göre; Yahya (a.s.), Zekeriya
(a.s)'in oglu idi. Kendisine Yahya adi da, Allah tarafindan verilmisti.
Yahya
(a.s)'nin yüzü güzel, kaslari çatik,
saçlari seyrek, burnu uzun, sesi ince ve parmaklari kisa idi. O,
isâ (a.s)'dan alti ay önce dünyaya gelmisti. Yani
Isâ (a.s)'dan alti ay büyüktü. Dolayisiyla, Musa
(a.s)'nin seraitiyle amel eden peygamberlerin sonuncusuydu.
Daha
küçük yasta iken, kendisine hikmet verilmisti. Yasiti
olan çocuklar kendisine: "Ey Yahya! Bizimle gel, oynayalim"
dedikleri zaman:
"Ben, oyun için yaratilmadim" derdi (es-Sa'lebî, el-Arais, Misir 1951, 375 vd.).
Onun
küçüklügünden itibaren böyle temiz,
saygili ve ibâdet ehli oldugu, Kur'an'da söyle haber
verilmistir:
"(Ona
çocuklugunda): Ey Yahyâ! Kitabi, kuvvetle tut! (dedik).
Henüz çocuk iken, ona, hikmet'i verdik (Tevrat'i
ögrettik). Tarafimizdan (ona) bir kalb yumusakligi ve
(günahlardan) temizlik (verdik). O, çok muttaki idi.
Anasina ve babasina itaatli idi, bir serkes ve asi degildi.
Dünyaya getirildigi günde, ölecegi gün de, diri
olarak (kabrinden) kaldirilacagi gün de, ona, selâm olsun!"
(Meryem, 19/12, 13, 14, 15).
Bu
ayetlerde görüldügü gibi Yüce Allah, Yahya
(a.s)'nin çesitli güzel vasiflarini haber vermis ve onu
selamla anmistir. Bu, onun dogdugunda, vefat ettiginde ve ahiret
gününde Allah'in himâyesinde bulundugunu ifâde
etmektedir. Her Insanin basina gelecegi kesin olan bu üç
yalnizlik ve korku günlerinde Allah'in selâm ve esenligi
içinde olmak, ne büyük bir bahtiyarliktir. Bu
üç durumda Allah'in himayesinde bulunmak, bir nevi devamli
bir sekilde Allah'in himayesinde bulunmak demektir (Muhammed Ali
es-Sabûnî, Safvetu't-Tefâsîr, istanbul 1987,
II, 213).
Yahya (a.s) Allah'in
emrettigi gibi kitabi kuvvetle tuttu. Önce Tevrat'a ve daha sonra
incil'e uygun hareket etti. Bu mukaddes kitaplarin
hükümlerinin milleti tarafindan yasanmasi için
çalisti. Hz. Muhammed (s.a.v) onun bu mücâdelesi
hakkinda söyle buyurdu:
"Yüce
Allah, Zekeriyya (a.s)'nin oglu Yahya (a.s) ya, hem kendisi amel etmek,
hem de amel etmeleri için israil ogullarina emretmek üzere,
bes kelime emretmisti. Kendisi bu hususta biraz agir ve yavas
davraninca, isâ (a.s) ona:
-Sen,
hem kendin amel etmek hem de amel etmelerini isrâil ogullarina
emretmek üzere, bes kelime ile emrolunmustun. Bunu israil
ogullarina ya sen teblig edersin, ya da ben teblig ederim, deyince,
Yahya (a.s):
-Ey kardesim! Sen
bu vazifeyi yerine getirmekte beni geçersen, ben azaba
ugramamdan veyâ yere batirilmamdan korkarim, dedi ve hemen
isrâil ogullarini Beytü'l-Makdis'te topladi.
Beytü'l-Makdis, israil ogullari ile doldu. Yahya (a.s) yüksek
bir yere oturarak Allah'a hamd ve senada bulunduktan sonra söyle
dedi:
-Yüce Allah, bana,
hem kendim amel edeyim, hem de amel etmenizi size emredeyim diye bes
kelime emretti. Onlarin ilki, Allah'a hiç bir seyi serik
kosmaksizin, O'na ibâdet etmenizdir. Bunun misâli, öz
mali olan altin veya gümüsle bir köle satin alip
çalistiran bir adama benzer ki, köle çalismasinin
kazancini, efendisinden baskasina ödüyordur. Hanginiz,
kölesinin böyle davranmasina sevinir, razi olur? Hiç
kuskusuz, sizi yüce Allah yaratti ve rizkinizi vermektedir.
Öyle ise Allah'â, hiç bir seyi serik kosmaksizin,
ibâdet ediniz.
Allah
namaz kilmanizi size emretti. Namaza durdugunuzda,
yüzünüzü saga sola çevirmeyiniz. süphe
yok ki Yüce Allah, kulu, yüzünü baska tarafa
çevirmedikçe, hep ona yöneliktir.
Allah
size oruc'u emretti. Bunun misâli, yaninda misk kesesi oldugu
halde, bir topluluk içinde bulunan ve hepsi ondaki misk kokusunu
duyan bir kimseye benzer. Hiç süphesiz oruçlunun
agzinin kokusu, Allah'in katinda misk kokusundan daha güzeldir.
Allah
size sadakayi emretti. Bunun misâli, düsmanin esir edip
elini boynuna bagladiklari ve boynunu vurmak üzere
yaklastirdiklari bir kimseye benzer ki o, "canimi elinizden kurtarmak
için size bir fidye, kurtulmalik versem, olmaz mi?" diyerek
kendisini onlardan kurtarincaya kadar, az çok kurtulmalik
akçesi öder durur.
Allah
size Allah'i çok zikretmenizi, anmanizi da emretti. Bunun
misâli, düsmanin süratle kendisini takib ettigi bir
kimseye benzer ki, saglam bir kaleye gelip onun içine
siginmistir. i,îte kul da, Allah'i zikir ile mesgul
oldukça, seytandan böyle korunur" (et-Tirmizî,
es-Sünen, el-Emsâl, 3; Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, IV,
202).
Bu hadiste
görüldügü gibi tevhid inanci, namaz, oruç,
zekât ve zikir gibi ibâdetler, yalniz Hz. Muhammed
(s.a.v)'in ümmetine mahsus ibâdetler degildir. Daha
önceki peygamberlerin de ümmetlerine emrettigi
ibâdetlerdir.
Yahya
(a.s)'da, babasi Zekeriyya (a.s) gibi milleti tarafindan sehid edildi
(Elmalili Muhammed Hamdi Yazir, Hak Dini Kur'an Dili, istanbul 1971, I,
421).

AsiRuH

AsiRuH: yönetici; mesaj sayısı : 9861
Yaş : 36
İş/meslek : xxxxx
Kayıt tarihi : 27/09/08

Post n°31

Geri: Peygamberlerimiz

AsiRuH C.tesi Ocak 10, 2009 11:01 pm

Hz. ISA (a.s)

Kur'an-i
Kerîm'de adi geçen ve Israilogullarina gönderilen
peygamberlerden. Hz. isa (a.s) batili tarihçilere göre
miladi yildan dört veya bes sene kadar önce dogmustur.
Yine
batili tarihçilere göre Hz. isa (a.s) Romalilarin elinde
bulunan Yahudiye'de Romalilardan Tiberius iktidari döneminde otuz
yaslarina dogru peygamberligini Insanlara bildirdi. Önce Celile'de
sonra Kudüs'te Insanlari hak dine davet etti. Yahudilerin dinini
ikmal onlarin dine kattiklarini düzeltmek için
gönderilen Hz. isa (a.s) kendisine indirilen incil adli kutsal
kitapta bunu söyle anlatir: "Ben yok etmege degil, tamamlamaya
geldim." Hz. isa (a.s), yahudilerin tahrif ettigi Eski Ahid'i onlarin
anlayisindan kurtarmaya, Hz. Musa (a.s)'in getirdigi akideyi
yerlestirmeye ve yahudilere daha önce bildirilen zahmetli bazi
ilahi kanunlari hafifletmeye çalisti.
Memleketi
Celile'de Genaseret gölü kiyisinda ilk vaaz ve tebliglerini
bildiren Hz. isa daha sonra Kudüs'e gitti. Yahudiler Hz. isa'yi,
dönemin Romali Kudüs valisi Pontus Pilatus'a sikayet ettiler.
Havarilerin içinde Yahuda isimli birisi Hz. isa'ya ihanet etti
ve Hristiyanlarin inancina göre Hz. isa çarmiha gerilerek
öldürüldü. Kur'an-i Kerîm'de ise hadise
söyle anlatilmaktadir: "Halbuki onlar isa'yi
öldürmediler ve asmadilar. Fakat kendilerine bir benzetme
yapildi" (en-Nisa, 4/156). Rivayete göre Hz. isa'ya ihanet eden
Yahuda, Romalilar tarafindan isa (a.s.) zannedilerek asilmistir.
isa
(a.s); orta boylu, kirmiziya çalar beyaz benizli, daginik,
düz saçli idi. Saçini uzatir, omuzlari arasina
salardi. Genis gögüslü, küçük
yüzlü çok benli idi: Sirtina yün elbise, ayagina
agaç kabugundan yapilmis sandal giyer, çogu zaman da
yalinayak yürürdü.
Kendisinin
geceleri varip barinacagi bir evi, ev esyasi ve zevcesi yoktu.
Hiç bir seyi yarin için biriktirip saklamazdi. isa (a.s)
dünyadan yüz çevirir, ahireti özler, Allah'a
ibadete koyulurdu. Yeryüzünde nerede günes batarsa orada
konaklar iki ayaginin üzerinde namaza durur; gece namaz
gündüz de oruç ile günlerini geçirirdi (M.
Asim Köksal, Peygamberler Tarihi, II. 334, 335). isa (a.s)
göge kaldirildigi zaman, yün bir kaftan, bit çift
mesti, bir de deri dagarciktan baska bir sey birakmamisti (Abdurrezzak,
Musannef, XI, 309).
Kur'an-i
Kerîm'e göre Hz. isa (a.s)'in annesi Hz. Meryem'dir. Meryem
(a.s), yine Kur'an'da ismi geçen dört seçkin aileden
biri olan imrân ailesinden idi. Hz. Meryem, Zekeriya (a.s)'in
korumasi ve gözetim altindaydi. Meryem, Beytü'l-Makdis'te,
dogu tarafta özel bir bölmeye yerlestirilmisti. Zekeriya
(a.s), Meryem'in yanina geldikçe orada, rizkini ve yiyecegini
hazir görürdü. Hz. Meryem, Beytü'l Makdis'te
zikirle, ibadetle hayatini geçiriyordu. iste bu sirada Allah,
ona bir beser sûretiyle Cebrail'i gönderdi. bu durum,
Kur'an-i Kerim'de su sekilde anlatilir: "Meryem dedi ki; ben senden
Rahman'a siginirim. Eger O'ndan korkuyorsan bana dokunma! O da, ben,
temiz bir oglan bagislamak için Rabbinin sana gönderdigi
elçiden baskasi degilim, dedi. Meryem; bana bir Insan temas
etmemisken, ben kötü kadin olmadigim halde nasil oglum
olabilir? dedi. Cebrail, bu böyledir; çünkü
Rabbin, "bu bana kolaydir, onu Insanlar için bir mucize ve
katimizdan da bir rahmet kilacagiz," diyor, dedi. is olup bitti.
Böylece Meryem, isa'ya gebe kalarak bir köseye
çekildi. Dogum sancilari basladi ve basina gelen bu hadiseden
dolayi çok üzülerek, keske bundan önce
ölseydim de unutulup gitseydim, dedi" (Meryem, 19/1 8-23).
Cebrail,
Meryem (a.s)'e, babasiz doguracagi çocugun özelliklerini ve
mücadelesini haber vermis, Meryem'i teselli etmis ve ayrilip
gitmisti. Hz. Meryem'in kendisini Allah'a ibadete verdigini ve onun
tertemiz bir kadin oldugunu bilenler de bilmeyenler de bu duruma hayret
etmis ve dogumun bu sekilde nasil olabilecegi tartismasina girmislerdi.
Hz. Meryem ise olayi, çocuga sormalarini isaret etmisti. Fakat
"Onlar, biz besikteki çocukla nasil konusabiliriz? dediler.
Çocuk, ben süphesiz Allah'in kuluyum. Bana kitap verdi ve
beni peygamber yapti. Nerede olursam olayim, beni mübarek kildi.
Yasadigim sürece namaz kilmami ve zekât vermemi, anneme iyi
davranmami emretti. Beni bedbaht bir zorba kilmadi. Dogdugum gün
de, ölecegim gün de, dirilecegim gün de, bana
selâm olsun, dedi" (Meryem, 19/23-33).
isa
(a.s)'in babasiz olarak mucizevî bir sekilde dogusu, Allah'in
dilemesinden ibaretti. Hatta Allah katinda, olus itibariyle Adem (a.s)
ile isa (a.s) arasinda fark yoktu. Nitekim ayet-i kerimede, durum su
sekilde izah edilir: "Gerçekten isa'nin babasiz dünyaya
gelis hâli de Allah katinda Adem'in hâli gibidir. Allah,
Âdem'i topraktan yaratti, sonra da ona ol dedi; o da hemen
(Insan) oluverdi" (Âlu imrân, 3/59).
isa
(a.s) otuz yasinda iken peygamberlik görevi aldiginda, hemen
israilogullarina durumu bildirdi. isa (a.s)'nin çagrisina kulak
tikayan ve ellerindeki Tevrat'i tahrif edip pek çok
degisiklikler yapan israilogullari, Hz. isa (a.s)'a inanmadilar. Ayrica
Allah, Hz. isa'nin risâletini destekleyen mucizelerde
gösteriyordu. Kur'an-i Kerim'de zikri geçen mucizeleri
sunlardir: isa (a.s) nin, çamurdan kus biçiminde bir
heykel yapmasi ve onu üfleyince kus olup uçmasi,
ölüleri diriltmesi; anadan dogma körleri ve alaca
hastaligina tutulmus olanlari tedavi etmesi; gökten sofra
indirmesi (el-Mâide, 5/110-115); Havarîlerin ve diger
arkadaslarinin evlerinde ne yediklerini ve neler sakladiklarini
söyleyerek gaybdan haber vermesi (Âlu imrân, 3/49).
israilogullari,
isa (a.s.)'i ve ona tâbi olanlari durdurmak için pek
çok yol denediler; sonunda Hz. isa'yi öldürmege karar
verdiler. Ancak Allah, onlarin planlarini etkisiz hâle getirdi.
Yahudiler, isa (a.s.)'a benzeyen birini yakalayip astilar ve "Meryem
oglu isa Mesih'i öldürdük" dediler (en-Nisâ,
4/157). Öte yandan Kur'an-i Kerîm, asil durumu su sekilde
açiklar: "Halbuki onlar isa'yi öldürmediler ve
asmadilar. Fakat kendilerine bir benzetme yapildi. Ayriliga
düstükleri seyde, dogrusu süphededirler. Onlarin bu
öldürme olayina ait bir bilgileri yoktur. Ancak kuru bir zan
pesindedirler. Kesin olarak onu öldürmediler, bilakis Allah,
onu kendi katina yükseltti. Allah güçlüdür,
hâkimdir" (en-Nisâ, 4/157-158).
isa
(a.s) ayette de belirtildigi gibi, öldürülmeden
göge yükseltilmistir. Mezari dünyada degildir. Ayrica
Mi'rac'da, peygamberimiz kendisini görmüstür. Hz. isa,
göge yükselmeden önce, havârîlerine ve
tüm Insanliga su müjdeyi vermisti: "Ey israilogullari!
Dogrusu ben, benden önce gelmis olan, Tevrat'i dogrulayan ve
benden sonra gelecek ve adi Ahmed olacak bir peygamberi müjdeleyen
Allah'in size gönderilmis bir peygamberiyim" (es-Saf, 61/6).
Hz.
isa (a.s) göge çekildigi siralarda kendisine inananlarin
sayisi çok azdi. Daha sonra bir ara Hz. isa'nin getirdigi inanci
kabul edenler çogaldi ise de, sonunda Hristiyanlar da
israilogullari gibi yoldan çikti ve pek çok yanlisliklara
saptilar. Bugün, Hiristiyanlarin sahip olduklari teslis inanci,
isa (a.s)'nin göge yükseltilmesinden hemen sonra ortaya
çikmistir.
isa
(a.s)'in annesi Hz. Meryem Hz. isa'nin göge çekilmesinden
sonra alti sene kadar daha yasamis ve ölmüstür (Hakim,
Müstedrek, II, 596).
Hz.
isa (a.s)'a dört büyük ilâhi kitaptan biri olan
incil verilmistir. Kur'an-i Kerîm'de incil'in Hz. isa'ya verilisi
ile ilgili su bilgiler vardi: "Arkalarindan da izlerince Meryem oglu
isa'yi Tevrat'in bir tasdikçisi olarak gönderdik; ona da
bir hidâyet, bir nur bulunan incil'i, ondan evvelki Tevrat'in bir
tasdikçisi ve sakinanlara bir hidâyet ve ögüt
olmak üzere verdik" (el-Mâide, 5/11). Ancak bu incil de
Tevrat gibi tahrifata ugramis: tir. Bununla birlikte Allah
Teâlâ tarafindan son peygamber Hz. Muhammed (s.a.s)'e
indirilen Kur'an-i Kerîm, Zebur, Tevrat ve incil'in
hükümlerini ve geçerliliklerini ortadan kaldirmistir.
Hz. isâ Islâm âlimlerinin çogunluguna
göre cisim ve ruhuyla göge yükseltilmistir. Kiyamet
vaktine yakin yeryüzüne inecek, haçi kiracak, domuzu
öldürecek ve Islâm seriatiyla hükmedecektir (bk.
Buhârî, Buyu', 102).
Hz.
isa bedeniyle göge yükseltildiginden, Kur'an-i Kerim'de
bildirilen "ölümden evvel" (en-Nisa, 4/159) ve "ölecegim
güne ve diri olarak ba's edilecegim güne" (et-Tevbe, 9/34)
mealindeki ayetler Hz. isa'nin nüzûlünden sonraki
ölümünü anlatir. Hz. isa gökten Arz-i
Mukaddes'e inecek, elinde bir kargi olacak; Afik denilen bir yerde
ortaya çikacak ve Kargi ile Deccâl'i öldürecek
ve sabah namazinda Kudüs'e gelecektir. imam kendi yerini ona
vermek isteyecek fakat o imâm'in gerisinde Hz. Peygamber
(s.a.s)'in seriatina uygun olarak namazini kilacaktir. Sonra domuzu
öldürecek ve haçi kiracak, sinagoglar ve kiliseleri
yikacak ve kendisine iman etmeyen bütün hristiyanlarla
savasacaktir.
Hz. isa
nüzûlünden sonra kirk sene daha yasayacak,
öldügünde müslümanlar namazini kilacak ve
Islâm dinine uygun olarak gömülecektir.