Peygamberlerimiz

İlahî Kitaplar

İlahî kitaplar Allah kelamı olmak bakımından aralarında farklılık
bulunmamasına rağmen, hacimleri ve hitap ettikleri kitlenin
büyüklüğüne göre, suhuf ve kitap olmak
üzere ikiye ayrılırlar.

a) Suhuf

Sahife kelimesinin çoğulu olan suhuf, dar bir çevrede,
küçük topluluklara, ihtiyaçlarına cevap
verebilecek şekilde indirilen birkaç sayfadan oluşmuş
kü*çük kitap ve risalelere denilir. Kur'an-ı
Kerîm'de Hz. İbrahim ve Musa’ya indi*rilen sayfalardan
bahseden iki ayet vardır (en-Necm 53/36-37; el-A'la 87/14-19). Bunun
dışında Kur'an'da ve mütevatir hadislerde suhuf ile ilgili bir
bilgi bulunmamaktadır. Ebü Zer'den rivayet edilen bir zayıf hadise
göre sayfaların sayısı 100 olup şu peygamberlere indirilmiştir.
Hz.Adem’e 10 sayfa, Hz.Şit’e 50 sayfa, Hz.İdris’e 30
sayfa, Hz.İbrahim’e 10 sayfa (bk. Süyütî,
ed-Dürrü'l-mensür, VIII, 489; Alüsî,
Rühu'l-meani, XV, 141-142). Bugün bu sayfalardan elimizde
hiçbir şey yoktur.

Suhufa göre daha hacimli ve kitap şeklinde olan ve evrensel
mesajlar içeren ilahî kitaplar ise Tevrat, Zebur, İncil ve
Kur’an olmak üzere dört tanedir.

b) Tevrat

Tevrat İbranîce bir kelime olup "kanun, şeriat ve öğreti"
anlamlarına gelir. Hz. Musa’ya indirilmiştir. Esfar-ı Hamse ve
şeriat kitabı da denilen Tevrat, Ahd-i Atîk veya Ahd-i
Kadîm'in (Eski Ahit) ilk ve en önemli
bölümünü teşkil eder. Tevrat'ın aslının Allah
kelamı ve peygamberine indirdiği kutsal bir kitabı olduğuna inanmak her
müslümana farz olup, bunu inkar etmek kişiyi küfre
düşürür. Çünkü Kur'an-ı Kerîm'de
Tevrat'ın Allah'ın kutsal kitaplarından biri olduğu
açıklanmıştır: "Biz, içinde doğruya rehberlik ve nur
olduğu halde Tevrat'ı indirdik..." (el-Maide 5/44).

Tevrat Hz. Musa aracılığıyla İsrailoğulları'na gönderilmiştir.
Ancak onlar tarihte yaşadıkları kötü olaylar, maruz
kaldıkları sürgünler ve esaretler sebebiyle Tevrat'ın
Allah'tan gelen şeklini koruyamamışlardır. Tevrat'ın asıl nüshası
kaybolunca, yahudi din bilginleri tarafından kaleme alınan Tevrat
nüshaları ortaya çıkmıştır. Bugün elde mevcut olan
Tevrat nüshaları çeşitli müdahalelere maruz kalmış,
dolayısıyla ilahî kitap olma özelliğini önemli
ölçüde yitirmiştir.

c) Zebur

Kelime olarak "yazılı şey ve kitap" anlamına gelen Zebur, Hz. Davud'a
indirilmiş olan ilahî kitabın adıdır. Bu konuda Kur'an'da
şöyle buyurulur:

"...Gerçekten biz, peygamberlerin kimini kiminden üstün kıldık. Davud'a da Zebur'u, verdik" (el-İsra 17/55).

Zebur, ilahî kitapların en küçüğü olup,
yeni dinî hükümler getirmemiştir. Bugün elde
mevcut olan Zebur nüshaları, lirik söyleyiş ve
ilahîlerden, Allah'a övgü ve hikmetli sözlerden ve
birtakım nasihatlardan meydana gelmiştir. Eski Ahid'de yer alan
Mezmurlar'ın bir kısmının Hz. Davud'a verilen Zebur olduğu kabul
edilmektedir.

d) İncil

İncil kelime olarak "müjde" anlamına gelir. Hz. İsa aracılığıyla
İsrailoğulları'na indirilmiştir: "Kendinden önce gelen Tevrat'ı
doğrulayıcı olarak peygam*berlerin izleri üzerinde, Meryem oğlu
İsa’yı arkalarından gönderdik. Ve ona, içinde doğruya
rehberlik ve nur bulunmak, önündeki Tevrat’ı tasdik
etmek, sakınanlara bir hidayet ve öğüt olmak üzere
İncil’i verdik" (el-Maide 5/46).

İncil’e, Allah'tan Hz. İsa’ya indirildiği şekliyle inanmak
imanın gereklerindendir. Fakat bugün İncil'in orijinal metni de
diğer bozulmuş kitaplar gibi elde yoktur. Bozulmuş ve insanlar
tarafından müdahaleye maruz kalmış şekli vardır. İncil Ahd-i
Cedîd (Yeni Ahit) denilen Hristiyan kutsal kitabının ilk
bölümünü teşkil eder.

Bir müslümana önceki kutsal kitaplarda bulunan bir
hususun haber verilmesi durumunda eğer bu husus, Kur'an ve sahih
hadislerdeki bilgilere uygunsa kabul edilir; değilse reddedilir. Ayet
ve hadislerde hiç bahsedilmiyor ve İslam'ın temel prensiplerine
de zıt düşmüyorsa Hz. Peygamber'in şu tavsiyesi doğrultusunda
hareket edilir: "Ehl-i kitabı tasdik de etmeyin, tekzip de
(yalanlamayın). Biz Allah'a, bize indirilene, İbrahim'e indirilene
inandık deyin" (Buharî, "Tefsîr", süre: 2/11;
"İ'tisam", 25).

e) Kur'an

Allah tarafından gönderilen ilahî kitapların sonuncusu olan
Kur'an-ı Kerîm, son peygamber Hz. Muhammed'e indirilmiştir.
Sözlükte "toplamak, okumak, bir araya getirmek" anlamına
gelen Kur'an terim olarak şöyle tarif edilir:

"Hz. Peygamber'e indirilen, mushaflarda yazılı, Peygamberimiz'den bize
kadar tevatür yoluyla nakledilmiş, okunmasıyla ibadet edilen,
insanlığın benzerini getirmekten aciz kaldığı ilahî kelamdır". Bu
tarifte bazı hususlar göze çarpmaktadır: "Peygambere
indirilen" derken Hz. Muhammed kastedilmektedir. "Tevatür yoluyla
nakledilmiş olan" derken, her devirde yalan üzerine birleşmelerini
aklın imkansız gördüğü bir topluluk tarafından
nakledildiği ve nesilden nesile böyle geçtiği için
onun, Allah'a ait oluşunun kesinliği ifade edilmektedir. "Okunmasıyla
ibadet edilen" derken de, okumanın ibadet olduğuna, namaz ibadetinde
vahyedilen metnin okunması gerektiğine ve Kur’an
tercümelerinin namazda okunmasının caiz ve geçerli
olmadığına işaret edilmektedir.

Kur'an'ın Nüzulü

Kur'an-ı Kerîm, Allah Teala'dan Hz. Peygamber'e Cebrail
aracılığıyla ve vahiy yoluyla indirilmiştir. Kolayca ezberlenebilmesi,
kısa zamanda etrafa yayılması, manasının kolaylıkla anlaşılması,
zihinlerde ve akıllarda derece derece bir gelişme ve alıştırma
sağlaması, inançların ve değer yargılarının yavaş yavaş
güçlenip kökleşmesi vb. sebeplerle, o bir defada
toptan indirilmemiş, yaklaşık 25 senede, bölümler halinde
indirilmiştir. Yüce Allah Kur'an'ın bir defada toptan
indirilmeyişinin sebebini şöyle açıklamaktadır:

"İnkar edenler: Kur'an ona bir defada topluca indirilmeli değil miydi?
dediler. Biz onu senin kalbine iyice yerleştirmek için
böyle yaptık ve onu tane tane okuduk" (el-Furkan 25/32)

Ayetler doğrudan doğruya indiği gibi, çoğunlukla meydana gelen
bir olayın hemen sonrasında olayı çözümlemek ve
sorulan soruları cevaplamak için inerdi ki, ayetin inmesine
sebep olan olay veya soruya "sebeb-i nüzul" (iniş sebebi) denilir.


Kur'an-ı Kerîm kendisinin, bir ayette ramazan ayında, bir başka
ayette mübarek bir gecede, bir diğerinde de Kadir gecesinde inmeye
başladığını haber vermektedir (bk. el-Bakara 2/185; ed-Duhan 44/1-3;
el-Kadr 97/1). Kadir gecesinin ramazan ayında mübarek bir gece
olduğu göz önünde tutulursa, ayetler arasında bit
çelişkinin de bulunmadığı anlaşılacaktır.

Hz. Adem , yeryüzünde ilk insan ve ilk peygamber, bütün insanlarin babasi'dir.
Cesitli
memleketlerden getirilen topraklari melekler su ile camur yapip, insan
sekline koydular. Mekke ile Taif arasinda 40 yil yatip salsal oldu.
Yani pismis gibi kurudu. Önce Muhammed aleyhisselamin nuru alnina
kondu. Sonra Muharrem'in onuncu Cuma günü ruh verildi. Her
seyin ismi ve faydasi kendisine bildirildi. Boyu ve yasi kesin olarak
bildirilmedi. Allahü tealanin emri ile bütün melekler,
Adem'e secde etti, ama Iblis (seytan) kibirlenip, bu emre karsi geldi
ve secde etmedi : « Hani biz meleklere (ve cinlere): Adem'e secde
edin , demistik. Iblis haric hepsi secde ettiler. O yüz cevirdi ve
büyüklük tasladi, böylece kafirlerden oldu
»(Bakara, 34) . Hz. Adem 40 yasinda Firdevs adindaki Cennet'e
götürüldü. Cennet'de yahut daha önce Mekke
disinda uyurken, sol kaburga kemiginden Hz. Havva yaratildi.
Allahü teala onlari birbirine nikah etti. Yasak edilen agactan
unutarak ve Iblis'in oyununa gelerek önce Havva, sonra Adem
aleyhisselam yedikleri icin Cennetten cikarildilar. Adem aleyhisselam
Hindistan'da Seylan (Ceylon) adasina, Havva ise Cidde'ye indirildi. 200
sene aglayip yalvardiktan sonra , tövbe ve dualari kabul olup,
hacca gitmesi emr olundu: «Sonra Rabbi onu seckin kildi;
tevbesini kabul etti ve dogru yola yöneltti »(Ta'ha, 122) .
Arafat ovasinda Havva ile bulustu. Kabe'yi insaa etti.
Hz.
Adem her sene hac yapardi. Arafat meydaninda veya baska meydanda ,
kiyamete kadar gelecek cocuklari belinden zerreler halinde cikarildi.
«Ben sizin Rabbiniz degil miyim ?» diye soruldu. Hepsi
«Evet » dedi. Sonra hepsi zerreler haline gelip, beline
girdiler. Yahud belinden yalniz kendi cocuklari cikti. Sonra Sam'a
geldiler. Burada cocuklari oldu. Neslinden 40.000 kisiyi
gördü. 1500 yasinda iken cocuklarina peygamber oldu.
Cocuklari cesitli dillerde konustu. Cebrail aleyhisselam 12 kere geldi.
Oruc, her gün bir vakit namaz ve gusül abdesti emredildi.
Kendisine kitap verilip, fizik, kimya, tip, eczacilik, matematik
bilgileri ögretildi. Süryani, Ibrani ve Arabi diller ile
kerpic üstüne cok kitap yazildi. Bir rivayete göre 2000
yasinda iken Cuma günü vefat etti. Hz.Havva 40 sene sonra
vefat etti. Kabirlerinin Kudüs'de veya Mina da Mescid-i Hif'de
veya Arafat'da oldugu rivayetleri vardir.
Habil ile Kabil

Habil
ile Kabil Hz.Adem'in ogullarindan ikisidir. Habil'in Allah'a yaptigi
kurban'in kabul edildigi ve kendi kurbanin Allah tarafindan kabul
edilmedigi icin Kabil, Habil'i öldürür ve böylece
dünyada ilk kâtil olma makamina mazhar olur. Sonra bir
kargadan görüp Habil'i yerin altina gömdü.
Allahü teala Kur'an-i Kerimde mealen buyuruyor ki : « Allah
nezdinde Isa'nin durumu, Adem'in durumu gibidir. Allah onu topraktan
yaratti. Sonra ona «OL !» dedi ve oluverdi »(Al-i
Imran, 59) . Burada deginilen durum, Hz.Isa'nin ve Hz. Adem'in babasiz
dünyaya gelmeleridir (M.K.). Peygamberimiz Muhammed (S.A.V.) Hz.
Adem hakkinda : « Allahü teala Adem'i (aleyhisselam)
yeryüzünün her tarafindan aldirdigi topraktan yaratti.
Bu sebeple zürriyetinden siyah, beyaz, esmer, kirmizi renkte
olanlar oldugu gibi, bazilari da bu renklerin arasindadir. Bazisi
yumusak, bazisi sert, bazisi halis ve temiz oldu » (Hadis-i
serif, Müsned-i Ahmed bin Hanbel) buyurmustur.

Hz. Adem 5 seyi ile bahtiyar olmustur:

1) Hatasini itiraf etmek

2) Pismanlik duymak

3) Nefsini kötülemek

4) Tevbeye devam etmek

5) Rahmetten ümidini kesmemek


Iblis de 5 seyden bedbaht olmustur:

1) Günahini ikrar (saklamadan söylemek) etmemek

2) Pismanlik duymamak

3) Kendini kötülememek

4) Kendini kötülemeyip azginligini Allahü Teala'ya nisbet etmek

5) Rahmetten ümidini kesmek

________________ oOo _________________

HZ. ISHÂK (a.s)

Hz. YA'KUB (a.s)

Hz. YÛSUF (a.s)

Hz. SUAYB (a.s)

Hz. MÛSA (a.s)

Hz. HARÛN (a.s)

Hz. HIZIR (a.s)

Hz. DAVUD (a.s.)