istanbul dönüşü

[AsiRuH]

İstanbul Dönüşü-


1 saat 14 dakika önce ağlamıyordum
çünkü sen vardın yanımda,
bilirsin akmaz yanında akamaz gözyaşım...
bilirim dayanmaz o yüreğin
ıslatır melek yüzünü çektiğim acı
ben senden öğrendim ağlamamayı başkasının yanında...
ne sen benim gözyaşlarımı gördün,
ne de ben seninkileri..
hep güçlüydün hep dayanıklıydın
söylenirdin sinirlendiğinde ve unuturdun
taş basardın en basılmaması gereken o hassasiyetine
hiç eksikliğini hissetmediğim tek insansın sen
dünyada ölümsüz bildiğim ve koklayabildiğim
tek melek...
MELEK annemsin
Melekler ağlamaz derdin
Artık melek değil misin????
O nem nedir gülümsemende
O tebessümünün kenarlarında büyüyen
Ve istanbul’un isli yağmurlarına karışan
Gökten yağan damlacıklar mı??
Ağladın annem,gördüm onları!
Yüreğimin yangın denizinde boğuluyorum
Hiç sesin çıkmıyordu,hala direniyordun
Ne bir inilti ne bir hıçkırık
Sadece ardı kesilmeksizin akan ve gülümsemene karışan göz yaşların
İçine akıtıyordun sanki...
Bana el sallarken otobüse o halinle
Yanaklarımı kor bir damla çizdi
Bende dayanamadım ağladım annem
Utanmadım kimseden
Hadi direnme artık
Bırak silme onları
İçine akıtma besleme yaranı
Hıçkıra hıçkıra ağla
Melekler de ağlarmış be annem.......
Seni çok seviyorum
Ben hayatımda en çok seni sevdim...