Anasayfa
Sevgidir insanı doyuran, doğumdan
ölüme dek… Bebek, annesinden akan sevgiyi son
damlasına kadar alır içine ki, yaşamı boyunca
dağıtabilsin… Hayatı süresince sevgiyi vermekle kalmaz;
alır da.
Aldıkça güçlenir; insanlığın keyfine varır. Peki ya
sevginin olmadığı veya yetersiz olduğu durumlarda? Sevgisizlik bir
ömür boyu mutsuzluk mu getirir?
Funda Çatar
Bazı anne-babalar, çocuklarını çetin hayat
mücadelesinden yenik çıkmamaları için sevgileriniaz
göstererekveya hiç belli etmeyerek yetiştirirler. Her şey
katı, disiplinli prensipler dahilindedir onlarda. Hatta kimisi
eskilerin yaptığı gibi uykularında sevip okşarlar.
Çünkü onların düşüncesinde aşırı sevgi
gösterisi ****** şımartır, dolayısıyla eğitimini bozar. Peki,
sevgiden yoksun bir çocukluk dönemi yaşayanlar,
ömür boyunca mutsuz olmaya mı mahkumdur? Bakın Uzman Pedagog
Nurten Öncel bu konuda neler söylüyor…
Anne-baba Kurbanı Mutsuz Çocuklar
Çocukluğunda duygusal huzuru bulamadığını söylüyor 31
yaşındaki 2 çocuk annesi Fulya. Başarılı bir doktor olan Fulya
Z. "Çocukluğumdaki duygu boşluklarını şimdi doldurmaya ve
çocuklarıma yansıtmamaya çalışıyorum. Ancak daha
güler yüzlü ve pozitif olmaya çalışmama rağmen
zaman zaman geçmişimin gölgesini görüyorum. Ne
yazık ki mesleğim kadar başarılı değilim bu konuda" diyerek yaşamındaki
çelişkileri bu şekilde dile getiriyor.
Ağlayarak eteğine sarılan küçük kızını sertçe
kendinden uzaklaştırdı Filiz. "İşte bu hareketlerinden nefret edirorum
kızımın" diye başladı. "Bana bu kadar bağımlı olmasını istemiyorum."
Anne-babasını 5 yaşındayken bir trafik kazasında kaybeden Filiz Y.
dayısının yanında tıpkı bir sığıntı gibi büyümüştü.
Çünkü ailenin 4 ****** daha vardı ve yengesi bu fazla
boğazı istemiyordu. Anne olduktan sonraki korkusu da bundandı. Ya ona
da bir şey olup kızı ortada kalırsa? Buna hazırlıyordu kızını
sözde. Bağımsız katı olmalıydı onun kızı, yaşamdan yara almamak
için. Ancak bu sevgi yoksulluğu zorlama noktasına gelmişti ve
problem olmaya başlamıştı. Artık Filiz’in psikolojik yardım
alması gerekiyordu. 47 yaşındaki yönetici Kemal,
çocukluğundaki sevgisizlikle ilgili duygularını şöyle dile
getiriyor: "Annem öldükten sonra beni babam ve babaannem
büyüttü. O günlerden belleğimde kalanlar,
babaannemin (babama da geçmiş olan) aşırı otoriter ve uzak
tutumu, yüksek beklentileridir. Onların sevgisiz bir ilgi
göstermeleri ve beni titiz bir şekilde eğitmeleri sonucunda iş
yaşamımda katı, ancak prensipli ve başarılı bir yönetici olduğuma
inanıyorum."
Sevgisiz Baba İmajını Yenmek
Sevgisizlik, parçalanmış aile çocuklarının da yarasıdır
zaman zaman. Boşanan anne-baba, kendi didişmeleri arasında dünyası
paramparça olmuş çocuklarını unutuverir. Kendilerinin
yaşamı altüst olmuştur çünkü. Fakat ya ******n
ki? Çocuk birşeyleri anlamaya çalıştığı o masum ve
karmaşık duygu dünyasında sürekli bir sevgi ve ilgi
beklentisi içindedir. Acaba anne ve babası ayrıldıktan sonra da
onu aynı şekilde sevecek midir? Bu aşırı endişe hali ortalık
sakinleşene kadar devam eder. Ancak ayrılıkların sonrasında
üzülerek görülen tabloların arasında anne ya da
babası tarafından hiç aranmayan veya
görüştürülmeyen çocuklar da var ne yazık ki.
Yaşamı boyunca babasını yanlızca iki kez gören başarılı işadamı
Oğuz, resim yeteneğini bir ressam olan babasından aldığını ve onunla 5
yaşında ayrıldıktan sonra ilk kez 25 yaşında tanıştırıldığını ifade
ediyor. Bugün iki çocuk sahibi olan Oğuz, sublimasyon
(yüceltme) adı verilen psikolojik savunma mekanizmalarından birini
kullanarak, beynindeki ilgisiz, sevgisiz baba imajını yenmiş, olması
gerektiği gibi bir baba olmuş çocuklarına.
Sevginin Sıcaklığı Olmadan…
Çocukların sevgisiz kaldığı durumlarda ortaya çıkması
olası problemler, Çocuk Esirgeme Kurumu gibi kimsesiz
çocukların birebir yetişkin yaklaşımından uzak yaşadıkları
yerlerde daha somut bir şekilde gözlemlenebiliyor. Anne baba
sevgisinden uzak kalan 0-2 yaş arası bebeklerde ve
küçük çocuklarda sürekli ileri-geri
sallanma ya da aynı hareketiyapma gibi hareketler
görülebiliyor. Daha büyük çocuklarda ise
saldırgan ya da içe dönük davranış tiplerine
rastlanıyor. Kısacası çocuklar yetişkinlerin sevgi teması
olmadan mutlu olamıyorlar.
Yüzü Gölgeli, Az Gülen Çocuklar
Çocukluktaki sevgi eksikliği ya da yoksunluğu yetişkinlikte
mutlaka bir şekilde gösterir kendisini. Kişi eğer
güçlü ve gerçekten içten gelen bir
sevgiyle doluysa, yaşadıkları ve yaşadığı sevgisiz ortam onu
yetişkinlikte olumsuz etkilemez. Yeterki sorunlarla baş etmeyi
öğrenebilsin. Uzman Pedagog Nurten Öncel, çocuklukta
ve yetişkinlikte sevginin insanın bakışlarına ışık, dudaklarına
tebessüm olarak yansıdığını belirterek, "Yüzü
gölgeli, az gülen çocuklara baktığımızda, biz
eğitimciler ve psikologlar hemen anlarız, anne ya da babanın da az
güldüğünü, yaşama karanlık baktığını!" diyor.
Sevgi Söylenmez; Yaşanır
Sevgi yaşayarak, örnek olunarak öğretilir. Doğasında
sevecenlik olan bebeklerin bu özellikleri ise çocukluk
dönemlerindeki olumsuz yaklaşımlarla kolaylıkla yok edilebilir. 25
yaşındaki Sevgi, şunları aktarıyor sevgisislik adına: "Yaşamımda
sevgiyi sadece isim olarak taşıdım, bana verilmeyen bir duyguyu
yansıtmam mümkün değildi. Ancak eşimle tanıştıktan sonra
bende de bu duygunun varolduğunu anladım. Şimdi eşimi ve kızımı
çok seviyorum. Yaşamımdaki sevgisizliğin nedeni çok
çocuklu bir ailenin sıradan bir ****** olmamdı. Belki de bana
verecek sevgilerinin kalmadığını düşünüyordum
çocuk aklımla, kimbilir!?,,
Sorun Aşılamıyorsa…
Çocukluğunda ve gevçliğinde sevgisiz ortamlarda yetişen
kişilerde görülebilecek psikopatolojik problemlerde yapılması
gereken tek şey elbette ki bir uzmana baş vurmak. Ancak bizim
toplumumuzda henüz yeni yeni yerleşmeye başlayan ve "Ben delimiyim
ki psikiyatriste gideyim?” düşüncesini yavaş yavaş
yıkan uzman yardım isteği için, öncelikle kişinin
kendisinde bir problem olduğunu kabul etmesi kerekir. Etrafına katı ve
uzak davranan ya da sevgisini ifade etmekte güçlük
çeken kişilerin yapması gerekendir yardım istemek.
Çünkü sevgiyi çocukken doya doya tadamamakla;
doğal olmayan, normal yaşama aykırı bir olay yaşamıştır. Ruhunun
açlığını ancak bunu kabul ederek doyurabilir.
Çocukta Kişilik Bozukluğu Gelişebilir
Sevginin ölçülü olduğu normal aile tiplerinde
iniş çıkışlar olmayıp, herşey yolunda gibi
görünüyorsa da ara sıra yaşana problerin
özünde çocukların anne babalarının sevgilerinden
şüphelendiği gerçeği yatar. Annesinden azar işiten ya da
babasından bir tokat yiyen çocuk onların artık kendisini
sevmediğini düşünür. Çocukluk dönemi boyunca
aile yapısı ve eğitim biçimi nasıl olursa olsun, saldırgan,
aşırı sessiz ve içe dönük, uyum ve davranış
problemleri gösteren, geçimsiz, arkadaşlık kuramayan bir
yapı sergiler. Bu da zaman içinde kişilik bozukluğu ortaya
çıkabilir.
ölüme dek… Bebek, annesinden akan sevgiyi son
damlasına kadar alır içine ki, yaşamı boyunca
dağıtabilsin… Hayatı süresince sevgiyi vermekle kalmaz;
alır da.
Aldıkça güçlenir; insanlığın keyfine varır. Peki ya
sevginin olmadığı veya yetersiz olduğu durumlarda? Sevgisizlik bir
ömür boyu mutsuzluk mu getirir?
Funda Çatar
Bazı anne-babalar, çocuklarını çetin hayat
mücadelesinden yenik çıkmamaları için sevgileriniaz
göstererekveya hiç belli etmeyerek yetiştirirler. Her şey
katı, disiplinli prensipler dahilindedir onlarda. Hatta kimisi
eskilerin yaptığı gibi uykularında sevip okşarlar.
Çünkü onların düşüncesinde aşırı sevgi
gösterisi ****** şımartır, dolayısıyla eğitimini bozar. Peki,
sevgiden yoksun bir çocukluk dönemi yaşayanlar,
ömür boyunca mutsuz olmaya mı mahkumdur? Bakın Uzman Pedagog
Nurten Öncel bu konuda neler söylüyor…
Anne-baba Kurbanı Mutsuz Çocuklar
Çocukluğunda duygusal huzuru bulamadığını söylüyor 31
yaşındaki 2 çocuk annesi Fulya. Başarılı bir doktor olan Fulya
Z. "Çocukluğumdaki duygu boşluklarını şimdi doldurmaya ve
çocuklarıma yansıtmamaya çalışıyorum. Ancak daha
güler yüzlü ve pozitif olmaya çalışmama rağmen
zaman zaman geçmişimin gölgesini görüyorum. Ne
yazık ki mesleğim kadar başarılı değilim bu konuda" diyerek yaşamındaki
çelişkileri bu şekilde dile getiriyor.
Ağlayarak eteğine sarılan küçük kızını sertçe
kendinden uzaklaştırdı Filiz. "İşte bu hareketlerinden nefret edirorum
kızımın" diye başladı. "Bana bu kadar bağımlı olmasını istemiyorum."
Anne-babasını 5 yaşındayken bir trafik kazasında kaybeden Filiz Y.
dayısının yanında tıpkı bir sığıntı gibi büyümüştü.
Çünkü ailenin 4 ****** daha vardı ve yengesi bu fazla
boğazı istemiyordu. Anne olduktan sonraki korkusu da bundandı. Ya ona
da bir şey olup kızı ortada kalırsa? Buna hazırlıyordu kızını
sözde. Bağımsız katı olmalıydı onun kızı, yaşamdan yara almamak
için. Ancak bu sevgi yoksulluğu zorlama noktasına gelmişti ve
problem olmaya başlamıştı. Artık Filiz’in psikolojik yardım
alması gerekiyordu. 47 yaşındaki yönetici Kemal,
çocukluğundaki sevgisizlikle ilgili duygularını şöyle dile
getiriyor: "Annem öldükten sonra beni babam ve babaannem
büyüttü. O günlerden belleğimde kalanlar,
babaannemin (babama da geçmiş olan) aşırı otoriter ve uzak
tutumu, yüksek beklentileridir. Onların sevgisiz bir ilgi
göstermeleri ve beni titiz bir şekilde eğitmeleri sonucunda iş
yaşamımda katı, ancak prensipli ve başarılı bir yönetici olduğuma
inanıyorum."
Sevgisiz Baba İmajını Yenmek
Sevgisizlik, parçalanmış aile çocuklarının da yarasıdır
zaman zaman. Boşanan anne-baba, kendi didişmeleri arasında dünyası
paramparça olmuş çocuklarını unutuverir. Kendilerinin
yaşamı altüst olmuştur çünkü. Fakat ya ******n
ki? Çocuk birşeyleri anlamaya çalıştığı o masum ve
karmaşık duygu dünyasında sürekli bir sevgi ve ilgi
beklentisi içindedir. Acaba anne ve babası ayrıldıktan sonra da
onu aynı şekilde sevecek midir? Bu aşırı endişe hali ortalık
sakinleşene kadar devam eder. Ancak ayrılıkların sonrasında
üzülerek görülen tabloların arasında anne ya da
babası tarafından hiç aranmayan veya
görüştürülmeyen çocuklar da var ne yazık ki.
Yaşamı boyunca babasını yanlızca iki kez gören başarılı işadamı
Oğuz, resim yeteneğini bir ressam olan babasından aldığını ve onunla 5
yaşında ayrıldıktan sonra ilk kez 25 yaşında tanıştırıldığını ifade
ediyor. Bugün iki çocuk sahibi olan Oğuz, sublimasyon
(yüceltme) adı verilen psikolojik savunma mekanizmalarından birini
kullanarak, beynindeki ilgisiz, sevgisiz baba imajını yenmiş, olması
gerektiği gibi bir baba olmuş çocuklarına.
Sevginin Sıcaklığı Olmadan…
Çocukların sevgisiz kaldığı durumlarda ortaya çıkması
olası problemler, Çocuk Esirgeme Kurumu gibi kimsesiz
çocukların birebir yetişkin yaklaşımından uzak yaşadıkları
yerlerde daha somut bir şekilde gözlemlenebiliyor. Anne baba
sevgisinden uzak kalan 0-2 yaş arası bebeklerde ve
küçük çocuklarda sürekli ileri-geri
sallanma ya da aynı hareketiyapma gibi hareketler
görülebiliyor. Daha büyük çocuklarda ise
saldırgan ya da içe dönük davranış tiplerine
rastlanıyor. Kısacası çocuklar yetişkinlerin sevgi teması
olmadan mutlu olamıyorlar.
Yüzü Gölgeli, Az Gülen Çocuklar
Çocukluktaki sevgi eksikliği ya da yoksunluğu yetişkinlikte
mutlaka bir şekilde gösterir kendisini. Kişi eğer
güçlü ve gerçekten içten gelen bir
sevgiyle doluysa, yaşadıkları ve yaşadığı sevgisiz ortam onu
yetişkinlikte olumsuz etkilemez. Yeterki sorunlarla baş etmeyi
öğrenebilsin. Uzman Pedagog Nurten Öncel, çocuklukta
ve yetişkinlikte sevginin insanın bakışlarına ışık, dudaklarına
tebessüm olarak yansıdığını belirterek, "Yüzü
gölgeli, az gülen çocuklara baktığımızda, biz
eğitimciler ve psikologlar hemen anlarız, anne ya da babanın da az
güldüğünü, yaşama karanlık baktığını!" diyor.
Sevgi Söylenmez; Yaşanır
Sevgi yaşayarak, örnek olunarak öğretilir. Doğasında
sevecenlik olan bebeklerin bu özellikleri ise çocukluk
dönemlerindeki olumsuz yaklaşımlarla kolaylıkla yok edilebilir. 25
yaşındaki Sevgi, şunları aktarıyor sevgisislik adına: "Yaşamımda
sevgiyi sadece isim olarak taşıdım, bana verilmeyen bir duyguyu
yansıtmam mümkün değildi. Ancak eşimle tanıştıktan sonra
bende de bu duygunun varolduğunu anladım. Şimdi eşimi ve kızımı
çok seviyorum. Yaşamımdaki sevgisizliğin nedeni çok
çocuklu bir ailenin sıradan bir ****** olmamdı. Belki de bana
verecek sevgilerinin kalmadığını düşünüyordum
çocuk aklımla, kimbilir!?,,
Sorun Aşılamıyorsa…
Çocukluğunda ve gevçliğinde sevgisiz ortamlarda yetişen
kişilerde görülebilecek psikopatolojik problemlerde yapılması
gereken tek şey elbette ki bir uzmana baş vurmak. Ancak bizim
toplumumuzda henüz yeni yeni yerleşmeye başlayan ve "Ben delimiyim
ki psikiyatriste gideyim?” düşüncesini yavaş yavaş
yıkan uzman yardım isteği için, öncelikle kişinin
kendisinde bir problem olduğunu kabul etmesi kerekir. Etrafına katı ve
uzak davranan ya da sevgisini ifade etmekte güçlük
çeken kişilerin yapması gerekendir yardım istemek.
Çünkü sevgiyi çocukken doya doya tadamamakla;
doğal olmayan, normal yaşama aykırı bir olay yaşamıştır. Ruhunun
açlığını ancak bunu kabul ederek doyurabilir.
Çocukta Kişilik Bozukluğu Gelişebilir
Sevginin ölçülü olduğu normal aile tiplerinde
iniş çıkışlar olmayıp, herşey yolunda gibi
görünüyorsa da ara sıra yaşana problerin
özünde çocukların anne babalarının sevgilerinden
şüphelendiği gerçeği yatar. Annesinden azar işiten ya da
babasından bir tokat yiyen çocuk onların artık kendisini
sevmediğini düşünür. Çocukluk dönemi boyunca
aile yapısı ve eğitim biçimi nasıl olursa olsun, saldırgan,
aşırı sessiz ve içe dönük, uyum ve davranış
problemleri gösteren, geçimsiz, arkadaşlık kuramayan bir
yapı sergiler. Bu da zaman içinde kişilik bozukluğu ortaya
çıkabilir.
