Anasayfa
Yıl : 1986-1987
Gün:Cumartesi
Ay: Aralık
Diz boyu kar vardı,kapıda göz gözü görmüyor , kar olanca gücü ile etrafı sarıyordu.
Evde tüp bitmiş.sebze hiç kalmamıştı.Hepsinden
önemlisi ,kardeşimin düzenli olarak alması gereken sarasını
engellyici "tegratol" adlı ilacı vardı oda bitmişti...
Babamın yurtdışından göndermesi gerekem parası ROYALBANK üzeinden İşbankası'na gönderilmemişti.
Artık haftasonuydu.Üvey annemle aramız limoni olduğu için banada bir şey söylememişti...
Yaşım 14 'tü.
Annem uyandığımda,gözlerime derin derin baktı.
_ Ne oldu Anne ?
_Evde hiçbirşey kalmadı !Babandan da para gelmedi...
_Ersen'in ilacıda bitti.
_Evde tüpde kalmadı......
Pencereden dışarı baktığımda İSTANBUL kar_borandı.Üstümü giyindim.
Annem
_nereye dedi ?
_Beşiktaş' a dedim !
Hilal'in babasından borç , Eczanaden ilaç
alacağım.Gelincede sen alış-veriş listesi hazırla eksikleri alırım,
dedim.
İlaç çok pahallıydı.En yakın akrabalarımız bile bize oldukça uzakta idi.
Dışarı çıktığımda gözgözü görmüyordu.Tipi müthiş hızı ile devam ediyordu.
Otobüs,münübüs,araç hiçbir şey yoktu, çok şaşırdım!
geri dönemezdim ! kardeşime mutlaka ilaç mutlaka almalıydım.
Kararlıydım ! gerekirse yürüyerek gidecektim.
Beşiktaş 15 km'lik bir yoldu.
Böyle bir havada yürümek çok ,çok zordu !...
Bata çıka ama yüreğimdeki kardeş sevgisi ve ailemin bana ihtiyacı olduğunu düşünerek yola devam ettim...
Borç parayı aldım,tek bir eczane DİKiLİTAŞ'da vardı.Dönüşte Levent Garajına
giden bir otobüsle tesadüfen 4 km'lik mesafeye gelmiştim.
Hava kararmaya yüz tutmuştu.Eve ulaştım.İlacı anneme verdim.
Tüpçü , hava şartlarından ,büyük tüp
servisi yapmadığından1 km kadar yürüyüp
küçüktü,3 kg balık ,yeşillik alıp nefes , nefese
eve döndüm.
Üvey annem kapıyı açtığında ,
yüzüme ilk kez tebessüm ederek,
_dudakların morarmış,sobanın arkasına geç , ısın kızım !
demişti...
Çok şaşırdım !!!
Bu yağan kar İSTANBUL'da yaşantımızı felce uğratmıştı ama bizim evdeki buzları eritmiş,sıcacık bir yuva atmosferi yaratmıştı.
Şimdi ne zaman ,kar görsem üvey annemin cümleleri aklıma gelir...
2 gün sonra kar erimeye başlamıştı.
aldığım borç para 4 gün daha evi idare etmişti...
Babamın gönderdiği dolardan ,borcumuzu ödemiştik.
Bazen hayattaki gecikmelere kızmayalım ...
Babamın geciken doları,yoğun kar,benim yıllarca özlemini
içimde taşıdığım ,duymak istediğim 2 kelimeyi duymamı
sağlamıştı...
Gün:Cumartesi
Ay: Aralık
Diz boyu kar vardı,kapıda göz gözü görmüyor , kar olanca gücü ile etrafı sarıyordu.
Evde tüp bitmiş.sebze hiç kalmamıştı.Hepsinden
önemlisi ,kardeşimin düzenli olarak alması gereken sarasını
engellyici "tegratol" adlı ilacı vardı oda bitmişti...
Babamın yurtdışından göndermesi gerekem parası ROYALBANK üzeinden İşbankası'na gönderilmemişti.
Artık haftasonuydu.Üvey annemle aramız limoni olduğu için banada bir şey söylememişti...
Yaşım 14 'tü.
Annem uyandığımda,gözlerime derin derin baktı.
_ Ne oldu Anne ?
_Evde hiçbirşey kalmadı !Babandan da para gelmedi...
_Ersen'in ilacıda bitti.
_Evde tüpde kalmadı......
Pencereden dışarı baktığımda İSTANBUL kar_borandı.Üstümü giyindim.
Annem
_nereye dedi ?
_Beşiktaş' a dedim !
Hilal'in babasından borç , Eczanaden ilaç
alacağım.Gelincede sen alış-veriş listesi hazırla eksikleri alırım,
dedim.
İlaç çok pahallıydı.En yakın akrabalarımız bile bize oldukça uzakta idi.
Dışarı çıktığımda gözgözü görmüyordu.Tipi müthiş hızı ile devam ediyordu.
Otobüs,münübüs,araç hiçbir şey yoktu, çok şaşırdım!
geri dönemezdim ! kardeşime mutlaka ilaç mutlaka almalıydım.
Kararlıydım ! gerekirse yürüyerek gidecektim.
Beşiktaş 15 km'lik bir yoldu.
Böyle bir havada yürümek çok ,çok zordu !...
Bata çıka ama yüreğimdeki kardeş sevgisi ve ailemin bana ihtiyacı olduğunu düşünerek yola devam ettim...
Borç parayı aldım,tek bir eczane DİKiLİTAŞ'da vardı.Dönüşte Levent Garajına
giden bir otobüsle tesadüfen 4 km'lik mesafeye gelmiştim.
Hava kararmaya yüz tutmuştu.Eve ulaştım.İlacı anneme verdim.
Tüpçü , hava şartlarından ,büyük tüp
servisi yapmadığından1 km kadar yürüyüp
küçüktü,3 kg balık ,yeşillik alıp nefes , nefese
eve döndüm.
Üvey annem kapıyı açtığında ,
yüzüme ilk kez tebessüm ederek,
_dudakların morarmış,sobanın arkasına geç , ısın kızım !
demişti...
Çok şaşırdım !!!
Bu yağan kar İSTANBUL'da yaşantımızı felce uğratmıştı ama bizim evdeki buzları eritmiş,sıcacık bir yuva atmosferi yaratmıştı.
Şimdi ne zaman ,kar görsem üvey annemin cümleleri aklıma gelir...
2 gün sonra kar erimeye başlamıştı.
aldığım borç para 4 gün daha evi idare etmişti...
Babamın gönderdiği dolardan ,borcumuzu ödemiştik.
Bazen hayattaki gecikmelere kızmayalım ...
Babamın geciken doları,yoğun kar,benim yıllarca özlemini
içimde taşıdığım ,duymak istediğim 2 kelimeyi duymamı
sağlamıştı...
