KART ZAMPARA ( ! )

Sela veriliyordu.Ahu’nun annesi Aysel hanım dikkat
kesildi.ölen kimdi acaba..önce tanıdık gibi gelmedi
isim..sonra birden irkildi..bu bizim kart zampara değil mi diye
mırıldandı.evet, evet oydu..hemen kızı Ahu’yu aradı telefonla..
Kızım dedi senin kart zampara ölmüş
biliyomusun…karşıdan gelen çığlık sesiyle
irkildi..doğrusu nasıl tepki vereceğini düşünmemişti ama
çığlık da beklemiyordu
doğrusu..arkasındanda hıçkırıklar..kızım ne oldu,demeye kalmadı telefon kapandı..

Ah kafasız Aysel diye söylendi kendi kendine..ne vardı bunu kıza
söyleyip huzurunu kaçıracak.iyi de böyle tepki
gösterecek ne vardı.Allah ,Allah..neyse hemen gidip bakayım şu
kıza teselli edeyim biraz..

Töbe,töbe..iş aştım başıma durup dururken görüyormusun..

Ahu hıçkırıklarına engel olamıyordu..Adil abi
ölmüştü ha..o sert görünümlü ama
aslında dünya tatlısı Adil abi yoktu artık..birden eski
günlere ,onunla ilk tanıştığı günlere gitti hayalen..
Adil ağabeynin işyerinin camında gördüğü //sekreter
alınacak //yazısıyla başlamıştı her şey..iş müracaatı
yapmıştı.Adil abi birkaç soru sormuş sonra da biz gerekirse seni
ararız diyerek tel numarasını alıp onu göndermişti..doğrusu
hiç umudu yoktu bu da geçiştirdi,başından savdı diye
düşünmüştü..zaten suratsızın biri diye
geçirmişti içinden..

Gerçi işverenler de haklıydı.nesine iş versinlerdi..bilgisayar
bilmiyordu,muhasebe ,hesap kitap bilmezdi..gerçi kendisini pek
güzel bulmazdı ama çevresindekiler güzel olduğunu
söylerlerdi.ama bu avantaj değil dezavantaj oluyordu her
zaman..neyse.
Hiç beklemediğib ir anda iki gün sonra telefon
çalmıştı.Arayan adil ağabeyydi.işe başlayabilirsin diyordu
telefonda..birden o suratsız adam çok sevimli gelmişti
ona..neyse işe başladı..Adil abiden çok çekiniyordu ilk
günler..çok ciddi bir adamdı.sonraki günler
tanıdıkça anladı ki bu sert görünümün
altında yumuşacık bir kalp var. İş yerinde çok ilginç
şeyler konuşuluyordu.
Adil abi ve çevresi namazında abdesinde insanlardı genelde..ve
işyerine gelenlerle sohbet genelde hep dini sohbet oluyordu.öyle
şeyler anlatılıyordu ki şaşırıp
kalıyordu.’’Nefs’’ diye bir şey vardı
mesela..daha önce hiç duymamıştı..aklı olmayan sadece
duygularıyla hareket eden bir varlık..//mesela ben diye kıkırdamıştı
ilk duyduğunda..//şeytanı ve onun hilelerini anlatıyorlardı uzun
uzun..ilginçti anlattıkları ama biraz fazla dinleyince sıkıntı
basıyordu onu..

O içinden gelen kıpırtılara bakıyordu..bırakmıştı kendini
duygularına,içinden geldiği gibi yaşıyordu..böylesi hem
daha basit,hem daha eğlenceliydi..

Hem Böyle sıkıcı şeylerle uğraşmak için daha çok
gençti..hele şöyle bir kırkı elliyi geçsin oda
düşünürdü o zaman günahı,sevabı,şeytanı
,meleği..şimdi yaşamalı ve hayattan zevk almalıydı..

Tabi söyleyemiyordu bunları adil ağabeyye..ama böyle
düşünüyordu..bazen ona da nasihat ediyordu adil abi
..Bir kaç defa kıyafeti konusunda uyarmıştı..

Hatta bir hadis söylemişti //giyinik çıplaklar// demiş
kendisi gibi giyinenlere peygamberimiz (as)ve //cennetin kokusu
kilometrelerce öteden alınır.ama bunlar cennetin kokusunu dahi
alamayacaklar //demiş

Bunu duyunca çok etkilenmiştim ama kısa sürdü..kızım
diyordu adil abi,tamam genç kızsın anladık ama hiç
olmazsa dar giyinip milletin dikkatini vücuduna
çekme..zaten güzelsin,cinselliğini ön plana
çıkartmaya senin ihtiyacın yok ki..

O akşam annesinin kıyafetlerini alıp bir denedi..aynanın karşısına
geçti ve seyretti görüntüsünü..aslında
hanım hanımcık olmuştu..ama yüzünü
buruşturdu..//cinsellik onun silahıydı ( ! )//.yolda
yürürken,oturur kalkarken erkeklerin iştahla ona bakmaları
içini gıcıklatıyor hoşuna gidiyordu.

Bu ahlakiydi,değildi onu ilgilendirmiyordu.erkeklerle oynamak hoşuna
gidiyordu ve bundan vazgeçmeye hiç niyeti yoktu.
O bir sokaktan geçerken bütün erkekler ona
bakmalıydı.istediği erkeği kolayca elde etmeliydi onu ilgilendiren
buydu.şimdiye kadar bir çok erkekle birlikte olmuştu.kızdan
çok erkek arkadaşı vardı.erkeklerle evcilik oynamak,oynaşmak ona
büyük zevk veriyordu.

Üç kız kardeştiler.diğer kardeşleri onun gibi(erkek delisi)
değildiler.hanım hanımcık işlerine güçlerine
bakıyorlardı.ablası ilk tanıdığı erkekle nişanlanmıştı zaten..diğer
kardeşi de giyimiyle ,karakteriyle ablasından farksızdı.

Ailenin tek problemli çocuğu kendisiydi.Gerçi böyle bir ailede buna da şükürdü ya..

Babası sarhoşun tekiydi.Annesiyle kavga etmedikleri zaman bir müddet iyi olurlardı.

Dışardan bakıldığında normal bir aile oldukları zannedilebilirdi..ama
çok geçmeden baba birgün eve zilzurna gelir,bir
taşkınlık yapar ve sonunda olan olurdu..

Çoğu zaman hep beraber yaka paça dışarı atarlardı onu ( !
)..evet,bu çok saçma ve aşırı görünebilir..ama
öyle aşırılıkları vardı kii..içince iyice
sapıttığından,hatta sapıklaştığından(inanılmaz ama bir keresine babası
kendisine sarkıntılık bile yapmıştı) başka çareleri
kalmıyordu.birkaç kez boşanmanın eşiğinden
dönmüşlerdi..ama annesi kızlarının yalvarmalarına
dayanamıyor,her seferinde vazgeçiyordu..

Çünkü babası içmediğinde dünya tatlısı bir
insandı..Ah o içki..kendisi de içtiğinde
sapıtmıyormuydu..neyse..

Allahtan Adil abi bunları bilmiyordu.

Ne farklı insanlardı Allahım..o ve çevresindeki insanların
siması bi başkaydı..bakınca insana güven ,huzur veriyorlardı.adeta
bir nur vardı simalarında ve parlıyorlardı..

Kendileri bunun farkında değillerdi ..ama dikkatli bakan onları hemen
diğer insanlardan ayırabilrdi.dikkatini çeken bir başka şeyde
konuşurlarken insanın gözünün içine bakmamaya
özen gösteriyorlardı..özellikle buna kafayı takmıştı
Ahu..

Ona öğretilen ,konuşurken insanların gözünün
içine bakmayan,gözünü kaçıran insanın ya
kendine güveni yoktu,ya da başka bir kötü niyeti
vardı.art niyeti anlaşılmasın diye gözlerini kaçırırdı.o
böyle öğrenmişti ve insanları tanımada bunu hep
ölçü olarak kullanmıştı..babası ve annesi öyle
öğütlemişler,psikoloji dersinde öğretmeni öyle
anlatmıştı..
Halbuki Adil bey kendine güveni tam,toplum içinde yer
edinmiş saygın bir insandı.ve yine dikkat etmişti erkeklerle konuşurken
kaçırmıyordu gözlerini,yalınızca kadınlarla konuşurken
yapıyordu bunu..bu çelişkiye takılan Ahu bir gün
çekine çekine sordu bunu adil beye..

Adil bey gülümseyerek yine başı önde açıkladı.ve
bak dedi sana çok sevdiğim bir şiiri okuyayım.şair demiş ki:

//KİRPİNİN HAKKI VAR BU DÜNYADAN ŞÜPHE SEZMEKTE..

BÜTÜN SİLAHLARINI TAKIPTA GEZMEKTE..//

Ahu’nun anlamayan bakışlarını görünce başı önde
yine açıklamıştı.siz hanımlar bütün silahlarınızı
kuşanmış biz erkeklerin üzerine gelirken bizim yapabileceğimiz iki
seçenek kalıyor.ya,sizin gözlerinizin içine bakıp
tuzağınıza düşeceğiz veya //tedbir alıp// önümüze
bakacağız.
İster istemez her göz göze gelişte //Allah’a tövbe anlamına gelen Estağfurullah’ı çekeceğiz

.Demek mesele buydu..Granitten zannettiği Adil beyinde duyguları vardı.ve güzelliğinden o da etkileniyordu.

Çok hoş diye geçirdi içinden..demek istesem onu da
etkileyebileceğim.neden olmasın.zaten olgun erkeklerden hoşlanırdı.onun
patron olması ve elindeki imkanlar onu yeterince cazip hale getiriyordu.
Hem onunla aşk yaşama,ona kendinden faydalandırma gibi bir niyeti
yoktu.çünkü tipim değil diye geçirdi
içinden..topluca ,yarı kel ufak tefek bir adamdı Adil bey..belki
bir yirmi sene önce olsa belki diye düşündü.
Ama gene de tipi değildi.çünkü o uzun boylu geniş omuzlu erkeklerden hoşlanıyordu.

Adil beyin elemanı suat aklına düştü birden..bitiyordu o çocuğa..gece rüyalarına giriyordu.

ama adil beyden çekindiğinden o zamana kadar fazla yaklaşamamıştı ona..

Gerçi kaçamak bakışlarından onun da kendisine karşı boş olmadığını sezmişti..

İşte tam bunları düşünürken birden kafasında bir şimşek
çaktı.eğlence zamanı kızım ahu diye geçirdi
içinden..bir taşla birkaç kuş vurmanın zamanı
geldi..öyle şeytanca bir plan yapmıştı ki,kendini tebrik etti..

Afferim kız Ahu ,sen adam olcan dedi kendi kendine..ve böyle
zamanlarda hep yaptığı gibi //yaşasın kötülük( ! )
//diye mırıldandı..
Devam edecek..