dügünümede geldi

dügünümede geldi






Benim
hikayemde 15 yasimda basliyor. Öyle bir hikayeki nasil oldugunu
ben bile anlamiyorum hala! 15 yasindaydim. O hem okul hem mahalle hemde
apartman arkadasimdi.Baaslangicta sadece arkadastik ben öyle
sanmistim sonra nasil oldu anlamdim kendini sevdirmeyi basardi..sevdim
gercektende cok sevdim ama bunu ikimizde birbirimize
söyleyemiyorduk.Bende kiz oldugum icin ondan bekliyorddum tabiki.

1 sene sadece bakismalarla sevdigimizi söyleyemeden gecti.Bir sabah
kalktigimda beni baska birisi icin istemeye geleceklerini
ögrendim, karsi ciktim, yalvardim ama dinletemedim.Gelenler
zenginmis, beni mutlu edecekmis, parasiz hayat olmazmis....yalvardim
yakardim ama karsi koyamadim babasiz da olmanin verdigi aciyla beni
onunla nisanlandirdilar. Ölmek istedim ama yapamadim.

Peki o ne yapti gözlerime bakamadi artik,onu sevmedigimi
düsündü sanirim. Ama ben yinede beni alir
götürür diye bekledim ama olmadi. Dügün
günüm(benim icin ölüm günüm) gelmisti
artik.Dügüne gelmedimi diye düsüneceksiniz ,geldi
cok uzun bir zaman sonra ilk kez görmüstüm. Sac sakal
birbirine karismisti son kez gözlerimin icine bakti mutluluklar
diledi ve gitti..

Benim icin hersey bitmisti artik,yanimda bir yabanciyla yeni bir hayata
basladim.Seneler gecti cocuklarimda oldu ama onlar bana belki herseyi
unutturdu ama onu asla.

Seneler sonra gördüm onu bana sadece ``seni ne kadar cok
sevdigimi söyleyemedim keske söyleyebilseydim´´
dedi.

Sonradan ögrendimki hic evlenmemis, hic unutmamis , bir gün
sevdigini söyleyecegi günü beklemis.. Ah ne olurdu bu
seneler önce olsaydi yanimda o olsaydi cocuklarimin babasi o
olsaydi.

Para ile mutluluk olur diyenlere son sözüm.Eger kalbin bir
baskasina ait ise dünyanin en zengini olsan ne fayda yine aglar
kahrolursun.

Allah kimseyi sevdiginden ayirmasin!