Anasayfa
Bir kadını ağlatmak çok zor değildir aslında. Kadınlar her
şeye ağlayabilir; bir filme, bir şarkıya, bir yazıya... En az erkekler
kadar yani! Ama bir kadını yürekten ağlatmak zordur. Eğer bir
kadın yürekten ağlıyorsa, ağlatan onun yüreğine ulaşmış
demektir. Ama o yüreğin değerini bilememiş olacak ki ağlatan,
gözünü bile kırpmadan teker teker batırır iğnelerini
yüreğe! - İşte o zaman koca bir yumruk gelir oturur boğazına
kadının. Yutkunamaz, nefes alamaz; çünkü o koca yumruk
canını çok acıtır. Gözleri buğulanır kadının sonra.
Ağlamayacağım, der içinden. Ama engel olamaz işte.
Çünkü yüreğine ulaşmıştır birileri ve iğneler
saplamaktadır.. Bu acıya ne kadar karşı koyabilir ki bir kadın. İnce
ince süzülür yaşlar gözünden; önce
birkaç damla, sonra bir yağmur seli... Ve kadın ağlar; hem de
çok!
Sanmayın ki gidene ağlar kadın! Gidenin giderken koparttığı yerdir onu
ağlatan, orada bıraktığı yaradır. O yaranın hiç kapanmayacağını,
kapansa bile izinin kalacağı bilir kadın; o yüzden ağlar. Ama
bilir misiniz, ağlamak kadınları olgunlaştırır. Her damla, daha
çok kadın yapar kadınları. Her damla bir derstir
çünkü. Bazen kadınlar ağladığında çoğu insan,
ağlama niye ağlıyorsun ki, değmez onun için derler.
Bilmediklerindendir böyle demeleri. Çünkü
yürekleri acıyan kadınlar ağlamazlarsa, ölürler.
İçlerindeki zehirdir onları öldüren! Ağlayarak o
zehirden kurtulur kadınlar, o irini temizlerler yaralarındaki!
Çünkü bilirler, o irin temizlenmezse iltihaba
dönüşür yaraları. Dönüşmemesi lazımdır oysa. O
yüzden de bolca ağlarlar. Zaman geçer sonra. Kadınlar
kendilerine sarılmayı öğrenirler. Umarım öğrenirler, yoksa
ruhlar sapkın yollara çarpar kendini. Sapan ruhların doğru yolu
bulması da yeni acılar demektir. Bunu bilir kadınlar, o yüzden
eninde sonunda öğrenirler kendilerine sarılmayı... Çok
ağlayan kadınlar, bir çok şeyden vazgeçen kadınlardır
aslında. Her damla olgunlaştırır kadınları evet ama
olgunlaştıkça o safça inandıkları aşk gerçeği
onların gözünde küçülür.
Küçüldükçe değerini yitirir ve işte o
zaman kendilerine sarılıp, yeni bir kadın yaratırlar kendilerinden.
Güçlü, yenilmez, mağrur ve aşka inanmayan... İnsanlar
soruyorlar çoğu zaman neden bu kadar çok bekar kadın var
diye; hepsi kariyer derdinde olan. Çünkü
inançlarını yitirdi o kadınlar. Zamanında yüreklerine o
kadar çok iğne saplandı ki, o kadar çok ağladılar ki!
Artık kendilerinden başka bir doğru olmadığına inanıyorlar, o
yüzden kendilerine sarılıyorlar. Çünkü biliyorlar
ki sarıldıkları adamlar onları hak etmedi; hem de hiçbir zaman!
Hep bir çıkarları oldu sarıldıkları adamların.
E.. o zaman niye sarılsınlar ki! Niye sarılalım ki! Etrafınızda
yürekten ağlayan bir kadın varsa bilin ki olgunlaşıyordur. Bilin
ki, gerçekleri kabul etmeye başlamıştır. Bilin ki, artık aşkın
olmadığına inanmıştır. Bilin ki, sarılacak tek bir doğrusu kalmıştır. O
da kim, ne diye sormayın artık. Çok ağlayan kadınlar, eninde
sonunda kendilerine sarılırlar çünkü!
şeye ağlayabilir; bir filme, bir şarkıya, bir yazıya... En az erkekler
kadar yani! Ama bir kadını yürekten ağlatmak zordur. Eğer bir
kadın yürekten ağlıyorsa, ağlatan onun yüreğine ulaşmış
demektir. Ama o yüreğin değerini bilememiş olacak ki ağlatan,
gözünü bile kırpmadan teker teker batırır iğnelerini
yüreğe! - İşte o zaman koca bir yumruk gelir oturur boğazına
kadının. Yutkunamaz, nefes alamaz; çünkü o koca yumruk
canını çok acıtır. Gözleri buğulanır kadının sonra.
Ağlamayacağım, der içinden. Ama engel olamaz işte.
Çünkü yüreğine ulaşmıştır birileri ve iğneler
saplamaktadır.. Bu acıya ne kadar karşı koyabilir ki bir kadın. İnce
ince süzülür yaşlar gözünden; önce
birkaç damla, sonra bir yağmur seli... Ve kadın ağlar; hem de
çok!
Sanmayın ki gidene ağlar kadın! Gidenin giderken koparttığı yerdir onu
ağlatan, orada bıraktığı yaradır. O yaranın hiç kapanmayacağını,
kapansa bile izinin kalacağı bilir kadın; o yüzden ağlar. Ama
bilir misiniz, ağlamak kadınları olgunlaştırır. Her damla, daha
çok kadın yapar kadınları. Her damla bir derstir
çünkü. Bazen kadınlar ağladığında çoğu insan,
ağlama niye ağlıyorsun ki, değmez onun için derler.
Bilmediklerindendir böyle demeleri. Çünkü
yürekleri acıyan kadınlar ağlamazlarsa, ölürler.
İçlerindeki zehirdir onları öldüren! Ağlayarak o
zehirden kurtulur kadınlar, o irini temizlerler yaralarındaki!
Çünkü bilirler, o irin temizlenmezse iltihaba
dönüşür yaraları. Dönüşmemesi lazımdır oysa. O
yüzden de bolca ağlarlar. Zaman geçer sonra. Kadınlar
kendilerine sarılmayı öğrenirler. Umarım öğrenirler, yoksa
ruhlar sapkın yollara çarpar kendini. Sapan ruhların doğru yolu
bulması da yeni acılar demektir. Bunu bilir kadınlar, o yüzden
eninde sonunda öğrenirler kendilerine sarılmayı... Çok
ağlayan kadınlar, bir çok şeyden vazgeçen kadınlardır
aslında. Her damla olgunlaştırır kadınları evet ama
olgunlaştıkça o safça inandıkları aşk gerçeği
onların gözünde küçülür.
Küçüldükçe değerini yitirir ve işte o
zaman kendilerine sarılıp, yeni bir kadın yaratırlar kendilerinden.
Güçlü, yenilmez, mağrur ve aşka inanmayan... İnsanlar
soruyorlar çoğu zaman neden bu kadar çok bekar kadın var
diye; hepsi kariyer derdinde olan. Çünkü
inançlarını yitirdi o kadınlar. Zamanında yüreklerine o
kadar çok iğne saplandı ki, o kadar çok ağladılar ki!
Artık kendilerinden başka bir doğru olmadığına inanıyorlar, o
yüzden kendilerine sarılıyorlar. Çünkü biliyorlar
ki sarıldıkları adamlar onları hak etmedi; hem de hiçbir zaman!
Hep bir çıkarları oldu sarıldıkları adamların.
E.. o zaman niye sarılsınlar ki! Niye sarılalım ki! Etrafınızda
yürekten ağlayan bir kadın varsa bilin ki olgunlaşıyordur. Bilin
ki, gerçekleri kabul etmeye başlamıştır. Bilin ki, artık aşkın
olmadığına inanmıştır. Bilin ki, sarılacak tek bir doğrusu kalmıştır. O
da kim, ne diye sormayın artık. Çok ağlayan kadınlar, eninde
sonunda kendilerine sarılırlar çünkü!
