AyrıLıK,Gurur Ve ÖLüm!...

[AsiRuH]

Telefon calar bir genç kız açar.kız henüz cevap vermeden"ELVEDa"der.
-"bu kadar mı?"der genç kız.
-"ya sen ne sandın sevdiğimi mi?"
kız yıkılmıştır.Telefonun başında birşey söylemiyor ağlıyordu sessizce.Delikanlı kızın sesini duydu.
-"neden
konuşmuyorsun?Ağlıyormusun yoksa?olsun canım buda geçer.ben
bıraktım diyemi ağlıyorsun?senin ayrıldığını söylerim benim
için farketmez."
Genç kız hıçkırıklar içinde çıkan boğuk sesiyle bardağı taşıran bu sözlere dayanamaz.
-"anlamadın mı sersem?sen yada ben farkeder mi?.ben ayrıldığımıza ağlıyorum.sana ve senin ağlanacak haline"...
Delikanlı
sustu.genç kız bunları söylerken seviyordu.daha öncede
sevmişti ve sevecekti.ama yapacak bir şey yoktu.çünkü
bu sözlerin karşısında direnen GURUR'u vardı.sonunda sevgi ağır
bastı.delikanlı telefonu kapatırken soğuk bir ELVEDA dedi.Genç
kız ise gururunu ayaklar altına alıp SENi SEVİYORUM demişti.Telefonu
kapatınca delikanlı düşündü.neden yapmıştı bunu?"oysa o
da seviyordu"
Sevgisini
itiraf etmek için tekrar aradı.telefon cevap vermiyordu bunun
üzerine kızın evine gitti.ev kalabalıktı şaşırdı.çok
geç kalmıştı.birden acı bir siren sesiyle
irkilmişti.içeride ağzının kenarından kan akmış soğuk bir ceset
vardı.delikanlı yıkılmıştı.Sadece ELVEDA demişti.uyan dediyse de
uyanmıyordu.bir kağıt gözüne ilişti.Buğulanmış gözlerini
silerek okudu.Şöyle yazıyordu;
"Tüm Seven Ve Sevilenlere İbret Olsun"