benimle yaşayan biri var(korkacak olanlar girmesin) korku

[AsiRuH]

Benimle yasayan biri var

Size anlatacagim bu olay,
üniversiteye hazirlandigim yillarda basimdan geçen
maceralardan sadece bir tanesi. Geceleri çalismak bana daha
cazip gelirdi hep. Bu yüzden en erken saat 04:00' te yatardim. Bir
gece ablamla ayni odayi paylasmak zorunda kalmistim (ablamin odasina
kartonpiyer yapiliyordu). Ablam her zamanki gibi erkenden uyudu. O gece
tarih çalisiyordum ve öyle bir kaptirmisim ki yaklasik 4
konu birden bitirmistim. Test kitabi almak için yandaki
kitaplarimin oldugu kütüphaneye gittim ve birkaç test
aldiktan sonra odaya döndüm. Geldigimde kitaplarin sayfalari
karismis, kalemler yere düsmüs ve en korkutucu olani ise test
cevaplarini yazdigim kagita neredeyse okunmayacak kadar silik bir
yaziyla "Beni hatirladin mi?" yazilmisti. Biran kalakaldim, ablama
baktim misil misil uyuyordu. Ablamin yanina yaklastim hafifçe
sirkeledim ve olanlari anlattim. Uykuya düskün biri oldugu
için gözlerini bile açmadan dinledi ve
"Saçmalama yat artik, uykun gelmis senin" dedi ve yatti. Biran
hak verdim, dislerimi firçalamak için tuvalete gittim.
Iiçime bir korku düsmüstü birkere aceleyle
dislerimi firçaladim odaya geri döndüm. Aman Allah'im
aglamakli oldum bilgisayarim açikti, daha dogrusu
açilmisti ve o yazinin yazildigi kagitin üstünde tatil
resimlerimden biri duruyordu. Altinda ise "Simdi bir daha
düsün beni hatirladin mi?" yaziyordu. Erkeklik yoktu artik
aglamaya basladim ablami kuvvetlice sallayarak uyandirdim ama biryandan
da agliyordum. Çünkü o resmin çekildigi yaz,
fazla samimi olmadigim ama çok iyi tanidigim bir arkadasim
trafik kazasinda ölmüstü. Hiçkira hiçkira
agliyordum sinava bagli olarak içimdeki stressde patlak vermeye
basladi ve koptum. Aradan 30-35 dk. falan geçmisti annem ve
babam gelmis basucumda duruyorlardi. Gözlerime baktilar birer
öpücük attiktan sonra isiklari kapatip gittiler. Ablam
seslendi "Iyimisin?", evet dedim ve oda yatti ama ne mümkün
ki ben uyuyayim. Sabaha kadar asker gibi uyanik olacaktim. Saatler
geçti sabah ezanini duyuyordum. En büyük korkudur
aslinda benim için sabah ezani. O muhtesem sessizlikte
Müezzinden çikan ilk ses yüregimi hoplatir hep. Uyuya
kalmisim sonra, o gün ders çalismadim ki bunun yaninda
dershaneyede gitmedim zaten. Gece olmustu yine ders
çalismiyordum, sadece oturuyordum ve tv seyrediyordum. Uyuya
kalmisim, rüyamda Cem'i (ölen arkadasim)
görüyordum, bana sitem ediyordu ve neden mektup yazmiyorsun,
bana tatil resimlerinden yolla gibi seyler fisildiyordu. Kan ter
içinde uyandim. Birseyleri anlamak isitiyordum ama kafayi yemek
üzereydim. Sonra bitti, kesildi ama geçici bir
süreymis. Su an 27 yasindayim yalniz yasiyorum, sabahlari
kalktigimda bazi resimlerimi yerlerde buluyorum. Benimle yasayan biri
var. Belkide su an sizler gibi yazdiklarimida okuyor