Ölümle ilgili şiirler 2

[AsiRuH]

ÖZDEMİR ASAF (1923 – 1981) HAYATI

11 Haziran 1923'te Ankara'da doğdu.28 Ocak 1981'de İstanbul'da öldü.
Asıl adı Halit Özdemir Arun'dur. İlk ve ortaöğreniminin bir bölümünü
Galatasaray Lisesi'nde yaptı.1942 yılında Kabataş Erkek Lisesi'nden
mezun oldu. İstanbul Üniversitesi'nde, önce Hukuk Fakültesi'ne, sonra
İktisat Fakültesi ve Gazetecilik Enstitüsü'ne devam ettiyse de 1947'de
yüksek öğrenimini yarıda bıraktı. Bir süre sigorta prodüktörlüğü yaptı.
'Zaman' ve 'Tanin' gazetelerinde çevirmen olarak çalıştı. İlk yazısı
1939'da 'Serveti fünun-Uyanış' dergisinde çıktı.1951'de Sanat
Basımevi'ni kurarak matbaacılık yaşamına girdi. Kendi şiir kitaplarını
bastı.1955'te Yuvarlak Masa Yayınları'nı kurdu.

İkilikler ve dörtlüklerden oluşan ilk şiirlerinde yoğun bir söyleyiş
özelliği göze çarpar. İnsan toplum ilişkilerine yönelik temaları konu
edinerek düşündürücü bir şiir evreni kurmuştur. Duygu ve düşünce
yoğunluğuyla birlikte, alay ve taşlama şiirine egemen olan öğelerdir.
İnsan ilişkilerinin toplumsal ve bireysel yanlarını sen ben ikileminde
vermiştir. Çok kullandığı sevgi, ayrılık, ölüm temaları, son dönem
şiirlerinde giderek yerini kaçış ve umutsuzluğun tedirginliğine
bırakmıştır.

Şiirin bir görüşü yansıtması, bir iletisinin olması düşüncesinden yola
çıkmıştır. Yuvarlağın Köşeleri kitabında şiirin ve yazarın işlevi
konusundaki görüşlerini dile getirmiştir. Batı şiiri ve geleneksel Türk
şiirinden yararlanarak verdiği bileşim sanatını zenginleştirip
geliştirmiştir.


ESERLERİ

.Şiir kitapları: Dünya Kaçtı Gözüme (1955) , Sen Sen Sen (1956) , Bir
Kapı Önünde (1957) , Yuvarlağın Köşeleri (1961) , Yumuşaklıklar Değil
(1967) , Nasılsın (1970) , Çiçekleri Yemeyin (1975) , Yalnızlık
Paylaşılmaz (1978) ,
Benden Sonra Mutluluk (1983)






ONARMAK ZORDUR

Şarkılar değil de
Hep kulaklar bitiyor,
Onarmak zordur.

Bir yürek üşümüş
Kapamış kapılarını,
Onarmak zordur.

Bir şey yitirilmiş
Hiç eskimeyecektir,
Onarmak zordur.
İnsanin içine düşen korku
Özgürlüğünden olmuştur,
Onarmak zordur

Olumu düşünmek yenilmek,
Sevmek olumu yenmektir,
Onarmak zordur

ÖZDEMİR ASAF




SEZAİ KARAKOÇ (1933–198?) HAYATI

Ergani'de doğdu. Siyasal Bilgiler Fakültesi'ni bitirdi. Maliye müfettiş
yardımcısı, Gelirler Genel Müdürlüğü'nde kontrolör olarak çalıştı.
Resmi görevden ayrıldı. Yeni İstanbul ve Sabah gazetelerinde fıkra
yazarlığı yaptı. Şimdi İstanbul'da şiir yazmaya devam ediyor.

Önce iki sayı devam eden Şiir Sanatı adlı dergiyi, sonra Diriliş
dergisini çıkardı. Karakoç, şiir üslubu bakımından, az çok İkinci
Yeni'ye yakın sayılsa da, şiirinde işlediği temalar, inandığı değerler
bakımından şiirimizde yeni ve değişik bir sestir.

İslami düşünceyi modern şiirdeki gerçeküstücülükle bağdaştırmakta,
mistisizmden yararlanmakta, çarpıcı benzetme ve sembollerle,
denenmemiş, bağımsız şiirler yazmaktadır.


ESERLERİ

Şiir kitapları: Körfez (1959), Şahdamar (1962), Hızırla Kırk Saat
(1967), Sesler (1968), Taha'nın Kitabı (1968), Gül Muştusu (1969),
Zamana Adanmış Sözler (1970), Ayinler (1970), Leyla ile Mecnun (1981),









BEN KANDAN ELBİSE GİYDİM

Kendinden bir şeyler kattın
Güzelleştirdin ölümü de
Ellerinin içiyle aydınlattın
Ölüm ne demektir anladım

Yer değiştiren ben değildim
Farklılaşan sendin
Sendin bana gelen aynalarla
Sendin bana gelen sendin

Artık ölebilirdim
Bütün İstanbul şahidim
Ben kandan elbiseler giydim
Bundan senin haberin var mı?

SEZAİ KARAKOÇ














NAZIM HİKMET RAN (1902 – 1963) HAYATI
Selanik'te doğdu. Heybeliada Harbiye Mektebi'ni bitirdi. Hamidiye
Kruvazörü güverte subayı iken, sağlık nedeniyle askerlikten çıkarıldı.
Bolu'da bir süre öğretmenlik yaptı, daha sonra Trabzon üzerinden
Batum'a, oradan da Moskova'ya geçti. KUTV Üniversitesi'nde
ekonomi-politik öğrenimi gördü. 1924'te yurda döndü.
Aydınlık Gazetesinde yayınlanan yazı ve şiirleri yüzünden on beş yıl
hapsi istenince Moskova'ya kaçtı. 1928 Af Kanunu'ndan yararlanıp tekrar
yurda döndü. Resimli Ay dergisinde çalışmaya başladı.
1932'de yeniden dört yıl hapse mahkûm olduysa da, bu kez Onuncu Yıl
Affı'ndan yararlandı. Gazetecilik yaptı, film stüdyolarında çalıştı.
1938'de Harp Okulu'ndaki aramalarda ele geçen şiir ve kitaplarıyla
orduyu kışkırttığı ileri sürüldü ve 28 yıl 4 aya hüküm giydi. Çankırı
ve Bursa cezaevlerinde yattı.
1950'de özgürlüğüne kavuştuysa da sürekli olarak izlenmekten
kurtulamadı. Askere alınması kararlaştırılınca tekrar Moskova'ya kaçtı.
25 Temmuz 1951'de T.C. yurttaşlığından çıkarıldı. Bunun üzerine Nâzım,
Polonya uyruğuna geçti. 1963'te öldü. Moskova'da toprağa verildi.
Mezarı hala bu kenttedir.

ESERLERİ
ŞİİR:
835 Satır (1929), Jokond ile Si-Ya-U (1929), Varan 3 (1930), 1+1=1
(1930-Nail V. ile), Sesini Kaybeden Şehir (1931), Benerci Kendini Niçin
Öldürdü (1932), Gece Gelen Telgraf (1932), Taranta Babu'ya Mektuplar
(1935), Simavna Kadısı Oğlu Şeyh Bedrettin Destanı (1936), Kurtuluş
Savaşı Destanı (1965), Saat 21–22 Şiirleri (1965-Bas. Haz. M.Fuat),
Memleketimden İnsan Manzaraları (1966–1967-Bas. Haz. M.Fuat, 5 Cilt),
Rubailer (1966-Bas. Haz. M. Fuat), Dört Hapishaneden (1966-Bas. Haz.
M.Fuat), Yeni Şiirler (1966-Bas. Haz. Dost Yayınevi), Son Şiirleri
(Bas. Haz. Habora Kitapevi), Tüm Eserleri (1980-Bas. Haz. A. Bezirci, 8
Cilt).
OYUN:
Kafatası (1943), Bir Ölü Evi Yahut Merhumun Hanesi (1932), Unutulan
Adam (1935), İnek (1965), Ferhat ile Şirin (1965), Enayi (1965),
Sabahat (1966), Yusuf ile Menofis (1967), İvan İvanoviç Var mıydı, Yok
muydu (1985).
ROMAN:
Kan Konuşmaz (1965), Yeşil Elmalar (1965), Yaşamak Güzel Şey Be Kardeşim (1966).
YAZILAR:
İt Ürür Kervan Yürür (1936-Orhan Selim takma adıyla), Alman Faşizmi ve
Irkçılığı (1936), Milli Gurur (1936), Sovyet Demokrasisi (1936).


YİNE ÖLÜME DAİR

Zevcem,
Ruhu revanım
Hatice Pirayende
Ölümü düşünüyorum,
Demek ki atreryo skleroz
Başlıyor bende....
Bir gün
Kar yağarken,
Yahut bir gece,
Yahut bir öğle sıcağında,
Hangimiz ilk önce,
Nasıl ve nerde öleceğiz?
Nasıl ve ne olacak
Ölenin son duyduğu ses,
Son gördüğü renk,
Kalanın ilk hareketi
İlk sözü
İlk yediği yemek?
..........
..........
NAZIM HİKMET RAN
ARKADAŞ ÖZER (1948 – 1973) HAYATI

Arkadaş Zekai Özger 1948 yılında Bursa'da doğdu. Ankara SBF Basın Yayın
Yüksek Okulu'nda okudu. TRT Ankara TV'de çalıştı. SBF polislerce
basıldığı bir gün başına ağır darbeler yedi. Aradan yıllar geçtikten
sonra 5 Mayıs 1973'de sokakta ölü bulundu. Beyin kanamasından öldüğü
belirlendi.

Arkadaşları ölümünü o olayda başına yediği ağır darbelere bağladılar.
Dergi ve gazetelerde yayınlanan şiirleri Şiirler adlı bir kitapta
toplandı (1974). Daha sonra aynı kitap Sevdadır adıyla Mayıs
yayınlarınca Mart 1988'de yayınlandı.

Şiir yazdığı yıllardaki üniversite ortamının da etkisiyle ölüm konusunu
sık sık işledi. Kısa yaşamına sığdırdığı az sayıda şiirinde genellikle
cinselliği işledi. Azımsanmayacak sayıda şiirinde ölüm teması veya
değinmeleri yer aldı.






GÜNLER PERİŞAN

Yırtarak geçiyor kalbimizden
Hayatı da törpüleyen zaman

Şuramızda bir şey var
Acıya benzer
Umuda benzer
Böyle günlerde her şey
Hem acıya, hem umuda benzer

Gün ölümle başlatıyor hayatı
Her şafak taze bir ölünün üstünde doğuyor
Her sabah ölümü anlatıyor gazeteler
Sol köşede ölümü kutsallaştıran bir fotoğraf
Yeni bir cinayetin röntgenini çıkartıyor gövdeme
Beynim sabırla keskin
İğdişli yor haber bültenlerini, yorumları, sahte ölüm ilanlarını

Bizim ilanlarımız çoktan verilmiştir
Gelirse de bilinir nerden ve nasıl
Böyle ölümün yücedir adı
Ha kanağacı canım, ha gelincik tarlası
..........
..........

ARKADAŞ ÖZGER













ABDULLAH YAŞAR ERDOĞAN (HAYATI)

Ben, 1960 yılı Aralık ayının 15'in dünyaya geldim. İlkokulu Köyüm olan
(Şerefli Davutlu) 'da okudum. Ortaokulu ve liseyi ise ilçede (Şerefli
Koçhisar) okudum. Lise yıllarında anarşik olaylar yüzünden babam okula
göndermedi. Mecburen çalışma hayatına yöneldim.
İçimde bir ukde olan okuyamamayı, kendi kendimi yetiştirerek tamamlamaya çalıştım. Bu arada çeşitli işlerde çalıştım.
1986 yılında 'Bulgaristan'dan Gelen Mektup - Silahların Hedefi' adlı
roman yayımladım. Bu roman yaşanmış olaylardan ve bir mektuptan yola
çıkılarak hazırlandı. Bu romanı kendi imkânlarımla yayımlatmak zorunda
kaldım.
1990 yılında Avrupa'ya çıktım. İki sene sonra ülkeme döndüğümde bir
trafik kazası geçirdim ve iki sene yatağa mahkûm oldum. Bu arada da
devamlı öğrenmeyi ilke edinmiş olduğumdan birikintiler kafamda yeni
projeler üretmeye neden oldu.
İlk kitabımdan bu yana tam sekiz adet çalışma yaptım. 3 Adet şiirlerden
oluşan bir şiir kitabı hazırladım. 2 adet klasikleşmiş yabancı
isimlerinin biyografisini ve sözlerini içeren 'Dilden Sözler 1–2' adlı
eserde topladım. Bu eserde 5 000 kadar söz bulunmaktadır. 2 adet yine
klasikleşmiş olan Türk-İslam büyüklerinin biyografilerini içeren ve
toplamda 10 000 kadar söz ihtiva eden 'Özden Sözler 1–2' adlı çalışmayı
yaptım.
3 adet roman çalışmam var.'Sabırtaş', 'Yol Yok' adlı iki romanın özü
birlik ve beraberlik içinde nasıl kalkındığını göstermekte olup diğer
roman ise 'Yetim' hapishane hayatını anlatıp burada birlik ve
beraberlik ruhu içindeki dayanışmayı ve kalkınmayı konu edinmektedir.
Çalışmalarımı şu an yayınlamadım. Çünkü Türkiye ortamında bir eser
yayınlamanın külfetli ve zor olduğunu ilk kitabımı yayınlarken gördüm.
Bu nedenle de bir daha bu yayın işine şahsım adına girmedim. Belki
ileride bir kurum veya kuruluşla bunları yayınlama imkânım olabilir.
Günümüz dünyasında yaşamak için ilk önce nafaka temini gerekiyordu. Ben
de bu nedenle çalışmak zorundaydım. Çünkü üç tane evladım var ve
onların Üniversitede okumaları için bu gerekliydi.
Yazma sevdası içimdeki özlem olduğundan, boş zaman bulduğum zaman hemen çalışmalarımı sürdürüyorum.

ESERLERİ
1- 'Bulgaristan'dan Gelen Mektup - Silahların Hedefi'



İbrahimi Aşk

Bin kez mancınıktan atsınlar bizi de,
Nemrutlar elbet yanacak har içinde,
Yolumuz varmakta put kıran izine
Yâkub’i hasret yakar yüreğimizi.

İlâhi emir dâhilinde pervaneyiz,
Nebiler serverinin gönüllü eriyiz.
Biz İlahi yolun deli divanesiyiz,
İbrahimi ateş yakar yüreğimizi.

Varlığımız sekerat-ül-mevt içinde,
Ruhumuz her an itikaf mevkiinde,
Nefes hanemiz iman-ihlâs derdinde,
Yâkub’i hasret yakar yüreğimizi.

Mugâlatayı reddettik, benimsemedik,
Özümüzü Hakk’a açıp ona yöneldik,
Biz, bu beşer teni bu yolda erittik,
İbrahim’i ateş yakar yüreğimizi.

Abdullah Yaşar Erdoğan