Sessiz Salınışlardaymışım
Uzun Zamandır...
Yalnızlıkla Paylaşıyormuşum
Bütün Sırlarımı...
Artık En Koyu Karanlıklar Bile
Eskisi Gibi Ürkütmüyormuş Beni...
Belki Geç Fark Etmişim
Ama
Aslında Uzun Zaman Önce
Kaybetmişim Benliğimi...
Nedendir Bilememişim?..
Farkına Bile Varamamışım
Bu Yok oluşların...
Derken;
Bir Boşlukta Bulmuşum Kendimi...
Uçsuz Bucaksız;
Kör Bir Karanlık...
Çok Korkmuşum...
"O" Saf Damlalar
Süzülmüş Gözlerimden
Benden Habersiz...
Çocuklar Gibi Ağlamışım...
Sonra;
Büyümüşüm...
Ve
Gülmüşüm
Sonra "Ölüm" Gelmiş (HoŞ GeLMiş...)
SuSMuŞuM!..